شهدای عصر پیامبر (بخش دوازدهم)؛ سریه غالب بن عبدالله
رسول خدا (ص) در سال هفتم هجری یکصد و سی رزمنده مسلمان را به فرماندهی غالب بن عبدالله لیثی برای سرکوبی توطئه قبیله های عوال و بنی عبدبن ثعلبه به منطقه میفعه فرستاد.
مسلمانان شبانه به دشمن حمله کردند و تعدادی از آنان را کشتند. آنها با پیروی همراه تعدادی شتر و گوسفند غنیمتی به مدینه بازگشتند.
مرداس، فرزند نهیک فدکی فزاری
بر اساس آنچه در کتب تاریخی آمده است، در همین سریه بود که اسامه بن زید مردی به نام مرداس را که شهادتین گفته و مسلمان شده بود و چون احساس امنیت می کرد و با گفتن تکبیر خود را به سپاه اسلام رسانده بود- به قتل رساند و از سوی رسول خدا (ص) مورد اعتراض قرار گرفت. آن حضرت به او فرمود: چرا دلش را نشکافتی تا بدانی که راستگوست یا دروغگو؟!
معنای سخن پیامبر (ص) این بود که اقرار زبانی او را باید ملاک مسلمانی اش قرار می دادی و تشخیص این که راست می گوید یا دروغ، کار تونیست و تو صلاحیت و حق تحقیق در این امر را نداری.
بعضی اقوال، شان نزول آیه 94 نساء را همین مسئله دانسته اند. خدا در این آیه می فرماید: «.... ولا تقولوا لمن القی الیکم اسلام لست مومنا...» یعنی: «به کسی از از در آشتی با شما درآمده است نگویید که تو مومن نیستی».
اما اسامه از سخن پیامبر (ص) برداشت نادرستی کرد و می گفت: هیچ گاه با کسی که به توحید و رسالت حضرت محمد (ص) شهادت بدهد، نخواهم جنگید.
منبع: شهدای عصر پیامبر (ص)/ابوالفضل بنایی
کاشی/ به سفارش دفتر مطالعات و تحقیقات معاونت پژوهش و ارتباطات فرهنگی بنیاد شهید
وامور ایثارگران/1389
