رزمندگان پاجای پاي فرماندهان مي‌گذارند

نوید شاهد: سال گذشته پيش از سفر شهيد حميدرضا تقوي‌فر به سوريه كه شهادتش را به دنبال داشت گفت‌وگويي با او درباره فرمانده‌اش «شهيد مهدي زين‌الدين» انجام داديم و دوران حضور اين فرمانده در دفاع مقدس را مرور كرديم. شهيد تقوي‌فر كه قرار بود پس از بازگشت نوشتن خاطرات دوران دفاع مقدسش را شروع كند اما قسمت بر اين بود تا اين خاطرات به صورت كتاب در نيايد.

تقوي‌فر كه زير نظر فرمانده قابلي چون زين‌الدين آموزش ديده بود، فرمانده‌اش را چنين توصيف مي‌كرد: «مهم‌ترين ويژگي مهدي زين‌الدين شناختش از دين و مذهب بود. يك فرد مكتبي به معناي واقعي كلمه بود. شايد بعضي از دوستان مذهبي‌تر از ايشان بودند ولي شهيد زين‌الدين با شناخت مسيرش را انتخاب كرده بود. از دين شناخت داشت و اطلاع خوب و كاملي از مسائل ديني داشت. به علاوه با توجه به وضعيت خانواده‌اش و فضايي كه در آن رشد كرده بود از آگاهي سياسي خوبي برخوردار بود.»

پس از شهادت حاج حميد تقوي‌فر در دفاع از حرم اهل بيت، او كه در گمنامي فعاليت مي‌كرد تازه رشادت‌، ايثار و شجاعتش بر همگان عيان شد و افسوس خوردند چرا يكي از گوهرهاي دوران دفاع مقدس را از دست داده‌ايم. وقتي پس از شهادت تقوي‌فر با دوستان و همرزمانش صحبت كرديم آنها بر ويژگي‌هاي رفتاري كه شهيد در رابطه با فرمانده‌اش گفته بود، دست گذاشتند و شناخت و تدين او را ستودند.

شهيد تقوي‌فر يكي از كساني بود كه نشان داد فرماندهان بزرگ چه تأثير عميقي بر فكر، انديشه و روح و جان نيروهايشان مي‌گذارند به طوري كه اين تأثير تا سال‌ها پس از شهادتشان از بين نخواهد رفت. گويا اين يك قاعده كلي است كه مردان بزرگ، ‌بزرگ‌مرداني شبيه به خود پرورش مي‌دهند و امروز ما اين موضوع را در نيروهاي رزمنده مدافع حرم به خوبي مي‌بينيم. دوران دفاع مقدس با تمام سختي‌هايش، گنج‌هاي گرانبهايي را رو كرد و به ما شناساند كه نيروهاي تحت امر اين افراد با گذشت زمان صيقل خوردند و همچون الماسي درخشان بازتابي از رفتار و افكار فرماندهانشان بودند. هنوز هم افراد زيادي همچون شهيد تقوي‌فر در خفا، سكوت و گمنامي مشغول خدمت به كشور هستند و بدون هيچ ادعايي همان راهي را مي‌روند كه روزي فرمانده‌هايشان رفته بودند.

اين در حالي است كه شهيد زين‌الدين در 27 آبان سال 1363 و در جواني به شهادت رسيد و از لحاظ توانمندي فكري و نظامي جاي زيادي براي رشد داشت و اگر چنين نفراتي انقدر زود به شهادت نمي‌رسيدند، تأثيرشان بر حاج حميدها بيشتر مي‌شد و ما شاهد تكثير نفراتي مثل شهيد تقوي‌فر بوديم.