روحیه ای جوان داشت...

من، بيش از دو سال در خدمت شهيد اشرفي اصفهاني بودم و با ايشان آشنايي داشتم. يعني در تمام مدت خدمتم، در باختران، با ايشان آشنا بودم. البته با توجه به مشكلات منطقه نمي توانستم، آن طور كه بايد و شايد، خدمت ايشان برسم و از محضر آن بزرگوار استفاده كنم، ولي هر وقت خدمتشان مي رسيديم، از مشاهده مقام روحاني عميق و روحيه والاي ايشان، بر ايمان ما نيز افزوده مي شد و مطالبي كه مي فرمودند، نشانه حكمت عميقي بود كه در وجودشان بود. آن بزرگوار، وقتي كه مي خواستند سرنوشت صدام و امثالهم را به ما بگويند، مثال هاي بسيار ظريف و محكمي از قدرت لايزال خداوند براي مان مي گفتند كه خداوند چگونه اين افراد را در تاريخ نابود كرد و سرنوشت آن ها را آيتي براي ما قرار داد و همين حكمت و نور الهي باعث مي شد كه ايشان در مواضع سياسي، كاملاً خارج از عقيله اي مادي، به بيانات امام توجه مي فرمايند و هميشه مي گفتند آن چه امام بر آن اصرار دارند، بايد گفته و به آن ها عمل شود. آيت الله اشرفي اصفهاني با اينكه بيش از هشتاد سال از سنشان مي گذشت، كاملاً روحيه اي جوان داشت و در هنگام سخنراني در نماز جمعه، به سبب كبر سن، بدن شان مي لرزيد.

با اين حال، آن چنان با قاطعيت صحبت مي كردند كه گويي يك جوان است كه خطبه مي خواند و هيچ خطري او را تهديد نمي كند. من، كمتر كسي را ديده ام كه با اين وضع ساده زندگي كند و اين طور نسبت به مال دنيا بي تفاوت باشد؛ آن هم در تمام مدتي كه من او را مي شناختم. در رابطه با شخصيت روحاني اين بزرگ مرد، قطعاً در صلاحيت من نيست كه سخني برانم، ولي همين قدر مشخص است كه ايشان جزو پنج روحاني بزرگ و عالمي بودند كه هميشه با هم در جهت محكوم كردن خطوط انحرافي اطلاعيه مي دادند و اعلان مواضع مي كردند كه تا به حال چهار نفر از آن ها در محراب به درجه رفيع شهادت نائل آمده اند.