بچه های ممدگره/ پهلوان گردان ادوات

برای عملیات در ارتفاعات بلند شمال غرب آماده می شدیم که محمدظاهر عباسی به جبهه آمد. او قبلا در سرپل ذهاب مسئول موضع خمپاره 120 بود و تجربه داشت. بوی عملیات شنیده بود و مسئولین سپاه ملایر را اراضی کرده بود که برای 45 روز به جبهه بیاید و دوباره به عنوان محافظ امام جمعه به ملایر برگردد.

به محض ورودش به گردان ادواتف ناصر عبداللهی- فرمانده گردان- او ر ا به عنوان جانشین خود معرفی کرد. عباسی پذیرفت، پیدا بود که ماموریت 45 روزه را بهانه کرده بود که برای سالهای سال، در کنار رزمندگان باشد، که همین هم شد.

با آغاز عملیات والفجر 2 در جبهه حاج عمران عراق، با این که هم سن و سال بقیه بچه ها بود اما مثل یک پدر، دست عنایتش روی سر دیده بان ها، قبضه چی ها، و بقیه بچه های گردان بودف در حین عملیات از ناحیه چشم مجروح شد اما عقب نرفت.

با شدت گرفتن عملیات قبضه 20 تازه ای را به یک موضع اضافه کرد که عباس اشرفی یکی دیگر از پاسداران ملایری مسئول موضع بود. قبضه را باید از زیر یک شیار تا 300 متر بالا می بردند و آن جا مستقر می کردند.

اما هیچ جاده ای نبود، وقتی عباسی محل استقرار موضع را مشخص می کرد، هیچکس تردید نداشت که می شود گزینه ای دیگر و محلی مناسبتر برای قبضه پیدا کرد. عباس اشرفی هم مثل بقیه به توانایی حرفه ای محمد ظاهر ایمان داشت.

ما هم کف شیار، به هم نگاه می کردیم که محمدظاهر رسید و پرسید: «چرا معطلید؟»

عباس اشرفی بدنی ورزیده و پرزور داشتف طنابی برداشت و دور «چرخ حمل» خمپاره 120 میلیمتری بست.

قنداق آهنی خمپاره به تنهایی بیش از 100 کیلو وزن داشت، مثل پهلوان ها طناب را دور کتف و دست های خود بست و به بچه ها گفت: «هل بدهید». محمد ظاهر و بقیه از پشت کمک کردند و در اوج ناباوری، متعلقات خمپاره تا 300 متری بالای شیار کشیده شد.

وقتی به محل استقرار شیار رسیدیم، عباس با صدای دورگه اش گفت: «برای سلامتی پهلوان گردان ادوات صلوات»