مقاومت، پایداری و وطن دوستی در شعر شاعران عربی و فارسی
مقاومت، پایداری و وطن دوستی در شعر شاعران عربی و فارسی
)با تکیه بر آثار عزالدین مناصره و فرّخی یزدی(
محمد حسن فؤاديان
كلثوم تنها
جليل حاجي پور طالبي
چکیده
مقاله حاضر، به بیان جلوه های مقاومت و پایداری در اشعار عزالدین مناصره و فرّخی یزدی در ادبیات عرب و ایران می پردازد. حوادثی مانند اشغال فلسطین و اشغال ایران توسط مزدوران داخلی و خارجی، باعث آفرینش آثاری همسو و مشابه در حوزۀ ادبیات مقاومت و پایداری ملت ها شد که به نوبه بۀ خود آثار این دو شاعر، در عرصۀ شعر پایداری و مقاومت ارزشمند است. ادبیات مقاومت و پایداری، یه واکنش طبیعی و ذاتی انسان در برابر نیروهایی است که او را به چالش می کشند. ازاین رو با سرودن سروده های پرشور انقلابی بر آگاهی و بینش آنان افزودند. مسئله وطن، تبعید و آوارگی، ازجمله مضامینی است که این دو شاعر بدان پرداخته و دیدگاه های نسبتاً متفاوتی در این خصوص داشته اند. این مقاله دیدگاه های متفاوت دو شاعر در خصوص وطن، تبعید و آوارگی را بررسی می نماید، دیدگاه-هایی که نشان می دهد هر دو شاعر شعر را ساحی برای ادامه ی روند مبارزه و انتقال فرهنگ مقاومت به نسلهای آینده می دانند و درراه ایفای رسالت سازند ی خود از تکنیکهای نو همچون اسطوره، رمز، تناص و نقاب بهره می گیرند.
کلیدواژه ها: وطن، تبعید، آوارگی، عزالدین مناصره، فرّخی یزدی
دریافت متن کامل مقاله 
منبع: منبع: مجموعه مقالات همایش ملّی ادبیات پایداری
