سه شهید
نوید شاهد: شنیده ایم که عنصر ترس در دل مسلمانان نیست. این سخنی باورکردنی است و من به این باور رسیده ام. در مقابل شمس العماره به چشم خود دیدم که نیروهای رژیم، یکی از تظاهرکنندگان را با تیر از پا درآوردند. یکی ازبین مردم رفت تا جنازه او را از زمین بردارد؛ او نیز مورد هدف قرار گرفت و در کنار شهید اولی نقش زمین شد. سومین نفری هم که برای یاری آن ها به میدان آمده بود، در خون خود غلتید و به شهادت رسید.
باید به این فکر و این فرهنگ، توجه کرده و تحقیق کنیم کدام ایده در میدان عمل، کارآیی بیشتر و بهتری دارد؟ آن طرز تفکری که چون قدرت مبارزه را در خود نمی بیند، با زور فلسفه و تحلیل و تفسیر می پردازد و در محافل سیاسی شعارهای زیبا مطرح می کند، یا آن نگرش عمیقی که با دست خالی به میدان می آید و ازهیچ چیز نمی ترسد.
کدامیک از این دو طرز تفکر، ثمربخش تر است؟ در آن ایام، این دو نگرش در برابر هم و درتضاد با هم بودند.
توده های مردمی به استقبال شهادت می رفتند و با ایمان خویش پیکره نظام را به لرزه درمی آوردند. آن روزها نظام در تنگنا قرار داشت. من عنصر ترس را در چهره یکایک پاسبانها و نیروهای ژاندارمری می دیدم؛ ترس از افرادی که سینه خود را در برابر گلوله قرار می دهند و از هیچ چیز نمی ترسند. شاه در نطق رادیویی خود گزارشی داد: «25 ریال گرفتند و جلو گلوله رفتند...»
راوی: سیدمحمد غرضی
منبع: خاطرات 15 خرداد(تهران) ، به کوشش علی باقری، ویراست دوم
در همین زمینه در نوید شاهد بخوانید:
