«استاد مجاهد»؛ یادنامه ای برای چهلمین سالگرد شهادت استاد نجات‌اللهی

به گزارش نوید شاهد، استاد شهید «کامران نجات‌اللهی» فرزند عبدالحسین، هفتم مردادماه 1333 در شهرستان بیجار کردستان به دنیا آمد. تحصيلات ابتدايي را در دبستان «شكيبا» در سنندج و تحصيلات متوسطه را در «دارالفنون» تهران به پايان رساند. پس از اتمام دوره دبیرستان، در رشته مهندسی راه و ساختمان در دانشگاه علم و صنعت به تحصیل ادامه داد. سپس به دانشگاه امیرکبیر (پلی تکنیک سابق) رفت و پس از اخذ کار‌شناسی ارشد، توانست به دوره دکترا وارد شود.
شهید نجات اللهی هیچگاه از وظایف سیاسی و اجتماعی خود غافل نبود و همیشه با ظلم و جنایت رژیم طاغوت به مقابله برمی‌خاست، از آن جمله می‌توان به امضای بیانیه دانشگاهیان به‌مناسبت کشتار مردم در روز17 شهریور و صدور بیانیه و منشور دفاع از حقوق زندانیان اشاره کرد.
وی از اساتید طیف مسلمان سازمان ملی دانشگاهیان بود که وارد مبارزه علیه استبداد پهلوی ‌شد. دوستانش می گفتند: استاد، جوانی محجوب و بسیار متین بود. روحیه قوی داشت و نجات مردم کشور می اندیشید. او از فرزانگانی بود که در تحصن روز 28 آذر 57  به همراه تعدادی از اساتید دانشگاه تهران، قصد ورود به دانشگاه را داشتند که نظامیان مانع حضور آنها شدند و به یکی از استادان توهین کردند.
همین مسئله موجب شد تا صبح 29 آذر برای اعتراض به دبیرخانه طبقه پنجم وزارت علوم و آموزش عالی که محل حضور رئیس و معاونان دانشگاه بود رفته و خواسته‌های خود را مطرح کنند. ساعت 10 صبح درحالی‌که شورای رؤسای دانشکده‌ها در سالن اجتماعات طبقه پنجم دبیرخانه برپا بود بیش از 100 نفر از استادان به آنجا رفتند و خواسته‌های خود را مطرح کردند و بالاخره تصمیم به تحصن در همان‌جا گرفتند و این‌گونه تحصن 25روزه اساتید دانشگاه‌های تهران در وزارت علوم آغاز شد که شهید کامران نجات‌اللهی یکی از آنها بود.

سرانجام در روز 5  دی ماه سال 1357 عوامل رژیم پهلوی برای درهم شکستن اعتصاب اساتید به آن‌ها حمله کردند که در این تهاجم، استاد کامران نجات‌اللهی هدف گلوله قرار گرفت و به فیض شهادت رسید. او نظاره‌گر بود که ناگاه از میان ماموران یکی به زانو نشست، کلنگدن را کشید، نشانه رفت و شلیک کرد. تیر رها شد و در لحظه‌ای استاد نجات‌اللهی غرق خون سرخ خویش شد. نجات‌اللهی توسط سرهنگ شاه‌بیگی از عمال ارتش شاهنشاهی به شهادت رسید.

به گواه شاهدان عینی دقيقا مشخص است كه اين جنايت از پيش تعيين شده و نشانه گيري براساس شناخت و جهت بوده است و از يكي از ساختمانهاي دورتر از محل توسط يك تيرانداز ماهر انجام داده شد، زيرا استاد نجات الهي در فاصله چند متري لبه بالكن قرار داشت .علت اين جنايت نيز اين بود كه اگرچه تحصن استادان با تعداد اندك 68 نفر انجام شده بود اما به علت تاثير زياد آن، نظام شاهنشاهي را سردرگم كرده بود و با اين عمل مي‌خواستند به تحصن پايان دهند و به باز نمودن دانشگاه تن ندهند.
محل شهادت استاد نجات‌الهی در وزارت علوم و آموزش عالی بود و مزارش در بهشت زهرا (س) است. خون نجات اللهی­ ها، حیات آفرید. شهادتش در ملت غوغایی به پا کرد که پس از چند روز منجر به سقوط دولت نظامی ازهاری شد. روز تشییع جنازه استاد خیل جمعیت آمده بود. مگر استاد برای اعتراض به اعمال رژیم منحوس پهلوی به میدان نیامده بود. پس هر که در تشییع جنازه اوست ضد رژیم است. ساواک و نیروهای امنیتی می­ خواستند از شلوغی و اغتشاشات جلوگیری کنند. اما نجات اللهی سبز روئید و سرخ درخشید. شکوفه سرخ!
هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق ثبت است بر جریده عالم دوام ما

انتهای گزارش