دل‌ رحمی سرباز عراقی در ماه رمضان

به گزارش نوید شاهد؛ اسارت رزمنده‌های ایرانی دربند رژیم بعث عراق در ماه رمضان ویژه‌تر می‌شد، در کنار سختی‌ها و مشکلاتی که سربازان عراقی برای اسرا به وجود می‌آوردند همدلی و ارتباط آن‌ها با معبود بیشتر می‌شد و این حال و هوا در ماه مهمانی خدا رنگ و بوی دیگری را به روزهای اسارت می‌داد.

«رحمان سلطانی»، آزاده هشت سال دفاع مقدس از خاطرات اسارت خود در ماه رمضان گفت:یک‌ سال بچه‌ها ماه رمضان نسبتا آرامی را پشت سر گذاشتند. دل بعثی‌ها لک زده بود برای یک تنبیه دسته‌جمعی و برگرداندن اوضاع به قبل از ماه رمضان. اینقدر برای این‌کار عجله داشتند که حتی صبر نکردند که روز عید فطر سپری شود و همان اول صبح بدون هیچ دلیل مشخص و یا حتی بهانه گیری‌ای آسایشگاه به آسایشگاه می‌گشتند و اذیت می‌کردند.

از بخت خوب ما یک گروهبان دوم بنام «عوض» که دانشجو بود و معمولا همیشه یک کتاب دستش بود و کسی را نمی‌زد به ما برخورد. عوض سنّی و آدمی مذهبی بود و خودش روزه می‌گرفت. با یک کابل وارد شده و همه داخل آسایشگاه هفت به خط شدیم و دستور بشین برپا داد و با کابل به در و دیوارها می‌زد و داد و بیداد می‌کرد و مرتب می‌گفت ادامه بدید. ظاهرا دستور تنبیه عمومی از طرف فرمانده اردوگاه صادر شده بود و حتما باید این کار انجام می‌شد. آنقدر بشین برپا رفتیم که تمام عضلات پاهایمان گرفت و «عوض» مدام می‌خندید، ولی حتی یک کابل به کسی نزد. این هم عیدی بعثی‌ها در روز عید فطر به ما بود، اما مصیبت‌ها دوباره بعد از عید شروع شد.