با سرفه هایی خشک پنهان شعرمی خواند
سه‌شنبه, ۲۱ خرداد ۱۳۹۸ ساعت ۱۰:۴۶
باران که می بارید گلدان شعر می خواند / دل با خودش در زیر باران شعر می خواند / مادر لباس کهنه ای را وصله می کرد
باران که می بارید گلدان شعر می خواند
دل با خودش در زیر باران شعر می خواند
مادر لباس کهنه ای را وصله می کرد
بابا کنار سفره بی نان شعر می خواند
باران که می بارید سقف خانه ما
هی چکه چکه در زمستان شعرمی خواند
مستاجر ما شیمیایی بود، اما
با سرفه هایی خشک پنهان شعرمی خواند
چیزی نمی فهمیدم انگار از شهیدان
آری گمانم از شهیدان شعر می خواند
در کوچه آخر عطر صدها لاله سرخ
پیچیده بود و با درختان شعر می خواند
اما خیابان، در بهاری زنده بود و
در گوش او مرغی غزل خوان شعر می خواند
تابوت هایی سبز از نسل درختان
می رفت و در گوش شهیدان شعر می خواند
باران که می بارید دنیا ساز می زد
باران که می بارید ایران شعر می خواند
سروده : زهرا رستمی- خلیل آباد، خراسان رضوی
منبع: کتاب زخم سیب (مجموعه اشعار برگزیده پانزدهمین کنگره سراسری شعر دفاع مقدس)، حسین اسرافیلی، نشر صریر
نظر شما
