نقش لشکر ۴۱ ثارالله در عملیات بیت‌المقدس۷

به گزارش نوید شاهد به نقل از مهر، پس از عملیات بیت‌المقدس ۱۰، جنگ وارد مرحله جدیدی شد. عراق که به‌طور بی‌سابقه‌ای تقویت شده بود، با استفاده از سلاح‌های کشتارجمعی، تجهیزات وسیع و پیشرفته روسی و فرانسوی و نیز به‌کارگیری تجارب گذشته، صحنه جنگ را به نفع خود تغییر داد و درحالی‌که یگان‌های رزمایشی ایران، در جبهه شمالی مستقر بودند، در ۲۸ فروردین ۱۳۶۷ با هجوم غافلگیرانه و متکی به سلاح‌های شیمیایی، منطقه فاو را باز پس گرفت و در ۴ خرداد ۱۳۶۷ نیز منطقه شلمچه را از تصرف قوای ایران خارج ساخت. چند روز بعد، درحالی‌که ارتش عراق آماده می‌شد تا به جزایر مجنون حمله کند، عملیات بیت المقدس ۷ طراحی شد. هدف از این عملیات، انهدام قوای دشمن در شلمچه بود تا موازنه جنگ، دوباره به نفع خودی تغییر کند.

منطقه عملیاتی، همان منطقه عملیات کربلای ۵ (منطقه عمومی شلمچه) حدفاصل پاسگاه بوبیان تا جاده شلمچه بود.

در این عملیات فرماندهی عملیات بر عهده قرارگاه کربلا بود و لشکر ۴۱ ثارالله مأموریت داشت رزمایش عملیات کربلای ۵ را تکرار کند؛ با این تفاوت که وضعیت زمین عملیات تغییر کرده بود و از وسعت زمین‌های آب‌گرفته به‌طور چشمگیری کاسته شده بود.

لشکر ۴۱، از کانال ادب تا مرز بین‌المللی آرایش گرفته بود. زرهی و ادوات لشکر نیز پشت دژ مرزی و زاغه مهمات لشکر هم، پشت دژ سلمان قرار داشتند. لشکر ۴۱ ثارالله می‌بایست با عبور از کانال ادب، وارد جاده فاطمه‌الزهرا (س) می‌شد و پس از پیشروی و پاک‌سازی جاده به‌سوی کانال ماهی گسترش می‌یافت.

پس از شناسایی زمین، سه محور برای حمله انتخاب شد و گردان‌های ۴۱۰ و ۴۰۸ که استعداد آنها فقط یک گروهان بود، برای شکستن خط دشمن برگزیده شدند.

این بخش درباره نقش لشکر ۴۱ ثارالله در عملیات بیت المقدس ۷ به کتاب اطلس لشکر ۴۱ ثارالله در هشت سال دفاع مقدس منتشر شده در انتشارات مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس است.