اسرار جنگ تحمیلی به روایت اسراي عراقی - بخش پنجم

نویدشاهد: در تاریخ1981/11/23 از طرف دولت عراق به خدمت احتیاط فراخوانده شدم. اگر حمل بر خودستایی نباشد چون کمی اهل مطالعه هستم از روز اول جنگ همه ي جوانب آن را دریافت کرده بودم و می دانستم که این جنگ به چه انگیزه اي از طرف شخص صدام حسین که مجري فرامین بعضی از دولت هاي منطقه و استکبار جهانی است شروع شده است .لذا در مقام آن بودم که به هر طریق از آمدن به جنگ طفره بروم. حتی تمارض کردم اما تلاشم بی نتیجه ماند و باید هم بی نتیجه می ماند زیرا ما از آمدن به جبهه ناگزیریم و هیچ عذر و بهانه اي قابل قبول بعثیون نیست و به هر طریق باید مطیع فرامین حیوانی آنان بود. در غیر این صورت عواقب بسیار وحشتناك و کشنده اي در انتظار ماست. سرنوشت خانواده و وابستگان آنها که جسارت و شجاعت فرار از این مخمصه ها را دارند معلوم است.

وقتی به جبهه آمدم سهمیه ي واحد پیاده شدم . از لحظه ي ورود به خط، اوضاع بسیار ملال انگیزي نظر آدم را متوجه خود می کرد.

رفتار نظامیان درجه ي بالا با پرسنل زیردست انسانی نیست .فقط دستور است، دستور است و دستور، لگدمال کردن عواطف و انسانیت آدم.

با این اوصاف هیچ خبري از روحیه و نشاط در هیچ یک از افراد نبود .حتی امکانات رفاهی از جمله فیلم ویدئو، لباس، غذا، هیچ کدام نمی توانست آن خلاء اساسی را پر کند و من هم از این احوال مستثنی نبودم .بیشتر افراد براي فرار از تنهایی و خیالات دردآور دور هم جمع می شدند و از هر دري حرف می زدند و شوخی می کردند. حرفهاي این گونه جلسات بیابانی، گفته ها و خنده ها، همه در حکم یک مسکن موقت بود و متأسفانه چاره اي هم نبود و اگر بود از دست ما کاري بر نمی آمد.

یک بار در یکی از همین دور هم نشستن ها که اتفاقا در پشت خاکریز و کنار سنگر خودم بود اتفاقی افتاد .آن روز هوا کاملا خوب و دلچسب بود و چند نفر از پرسنل دور هم نشسته و از هر دري صحبت می کردند. حرف کشید به جنگ و این که چه کسی از این جنگ نفع می برد و چه کسی جنگ را شروع کرد و از این دست حرف ها و اظهارات متفاوت که بعضا با ترس و تظاهر ارائه می شد .در میان ما سرباز بود که ظاهرا خود را بسیار شجاع و نترس می دانست و با حرارت حرف می زد، طوري که دشمن نیروهاي اسلام است و فقط او می تواند از پس سربازان شما برآید. و بسیار هم از شخص صدام حسین حزب بعث دفاع می کرد و ما را در موضع حق می دانست.

نام این سرباز را یادم نمی آید ولی این اتفاق باعث شد که این آدم براي همیشه در ذهن ما جاباز کند. او در خلال حرفهایش به مقامات جمهوري اسلامی توهین می کرد و از جمله به امام حفظه الله دشنام هاي رکیک می داد و می گفت که ایران به عراق حمله کرده است و جواب متجاوز همین است که من می دهم... یعنی تا آخرین قطره ي خون خودم با آنها جنگ می کنم و یک مشت تحلیل و تفسیر رادیوهاي امپریالیستی را هم تحویل ما می داد. داشت حرف می زد که ناگهان یک گلوله ي خمپاره در چند متري جمع ما منفجر شد و هر کدام به طرفی خزیدیم. خیلی ترسیده بودیم. اصلا انتظار هیچ گلوله اي نمی رفت. آن روز خطوط جبهه آرام و راکد بود. نه از طرف شما خبري بود و نه از طرف ما. تبادل آتش نشده بود و به همین خاطر بود که با خیال آسوده نشسته بودیم و حرف می زدیم.

وقتی دود و غبار خوابید آن سرباز هم خوابیده بود. همه ي جمع سالم بودند بدون اینکه که کوچکترین صدمه اي دیده باشند. فقط آن سرباز فحاش و شجاع صدام حسین در میان خاك و خون خفته بود.

در آنجا به سربازان گفتم « در هلاکت و تلف شدن این مرد عبرت هایی نهفته است.» و گفتم « چرا از میان این جمع فقط این یک نفر باید هلاك بشود؟» و جواب را برایشان روشن کردم و گفتم که قرآن می گوید...«وما رمیت اذ رمیت و لکن الله رمی...»

«اي پیامبر، کفار با دست تو کشته نشدند بلکه این خدا بود که این کفار را کشت»

من هم آن جا گفتم و هم این جا به شما می گویم و خداوند را که پاك ومنزه است شاهد می گیرم که حق در کنار رزمندگان اسلام است و همچنین پیروزي . تا زمانی که رزمندگان شما در کنار حق باشند خداوند با آنهاست و اینان بندگان صالح خدا هستند.

...الیس الله بکاف عبده ... (آیا خداوند در یاري کردن بندگانش کفایت نمی کند).

و چرا پیروزي از آن یاران خدا نباشد حال آنکه قرآن کریم می فرماید:«یا ایها الذین آمنوا ان تنصروا الله ینصرکم و یثبت اقدامکم.» (اي ایمان آورندگان اگر خدا را یاري کنید خدا شما را یاري می کند و گامهایتان را استوار می سازد..)

هلاکت آن سرباز اسباب روشنی ما را فراهم آورد.

از خداوند متعال می خواهم براي پیروزي ما شهادت نصیب کند و مستضعفین ارض از زیر ستم ستمگران رها بشوند که وعده ي قرآن کریم تحقق پذیراست و مستضعفین وارثان زمین خدایند.

منبع:  اسرار جنگ تحمیلی به روایت اسرای عراقی، مرتضی سرهنگی. سروش (انتشارات صدا و سیما جمهوري اسلامی)1365 ،(صفحه 21)