بهداشت عراقی؛ روایت آزاده علی کشاورزی صدیق

نویدشاهد:
اسرا، روزگار ظلمانی دوران اسارت را تنها با یاد خدا سپری کردند و حضور آرام‌بخش او را زیر شکنجه بعثیان لمس کردند.  خیلی از آزادگان معتقدند که نماز در بازداشتگاه های مخوف بعثی های عراق تنها ستون رو به آسمانی بود که اسرای نجیب و مؤمن به آن تکیه می کردند. گزیده ای از خاطرات دوران اسارت از زبان آزادگان با موضوع «نماز در اسارت» برگرفته از کتابی با همین نام را در قالب روایت های مختلف در نوید شاهد بخوانید:

عراقیها از راههای مختلف ما را تحت فشار گذاشته بودند: گرفتن آمار به صورت سجده، کم کردن سهمیه نان و غذا، خرابی مصنوعی توالتها، قطع برق به هنگام «داخل باش» ظهر آن هم در منطقه رمادیه که گرما بیداد می کرد، تحمیل تلویزیون، تعویض ارشد بعضی آسایشگاهها – که از نظر آنان مخالف محسوب می شدند- و بالاخره قطع آب که رگ حیاطی ما در اسارت بود.

عراقیها آب را با تانکرهای کوچک به اردوگاه می رساندند و آن هم تنها 2 نوبت در روز. به همین دلیل برای کلیه امور جاری اردوگاه آب جیره بندی بود. برای دستشویی یک آفتابه و برای غسل هم یک آفتابه . چربی بشقابها و قاشقها را هم با باقیمانده چایی که درته سطل می ماند پاک می کردیم و حدود 60 بشقاب رابا 13-12 آفتابه آب می کشیدیم.

منبع: کتاب نماز در اسارت ‌(خاطرات آزادگان ایرانی درباره نماز از اردوگاههای عراق)، اکرم ارجح و فریده هادیان، نشر سوره مهر