شهیده حبیبه حسنی عجرش، بانویی از دشت آزادگان

نویدشاهد: همیشه قبل از آنکه صدای اذان از بلند گوی مسجد مردم را به نماز فرا بخواند، وضو می گرفت.

چادر سفیدش را به سر می زد و آماده نماز می شد . تسبیح آبی اش را در دست می گرفت و صلوات می فرستاد . می گفت: صلوات بر محمد و آل محمد(ص) به زندگی صفا و برکت می دهد.

عادت داشت نمازش را اول وقت بخواند. و معتقد بود که نماز، یعنی نماز اول وقت. برخی اوقات که به علتی نماز اول وقت را از دست می داد، عصبانی می شد. کلافه و سراسیمه، در اولین فرصت، به نماز قامت می بست. گویی چیزی را از دست داده باشد.

شهیده حبیبه حسنی عجرش، بانویی مومن از دیار دشت آزادگان و شهر سوسنگرد بود که سخاوت و بخشندگی اش زبانزد آشنایان بود.

به مستمندان و نیازمندان کمک می کرد و از یاری و امداد آنها دریغ نمی ورزید. بدون آنکه بر آنها منت بگذارد، با مهر و شوق، مشکلاتشان را بر طرف می ساخت و به درد دلهایشان گوش می کرد. این همه مهربانی، پرتوی از قلب پاک و صادق او بود که بی هیچ انتظاری، و با تمام خلوص نیت، تقدیم درماندگان می ساخت. این شیوه پسندیده این بانوی شهید سوسنگردی باعث شده بود تا زنهای آشنا و همسایه نیز همین شیوه را درپیش بگیرند وآنها نیز به یاری مستمندان بشتابند.

با دیدن کودکی یتیم، قلب نازکش می شکست. کودک را در آغوش می فشرد. او را نوازش می کرد تا برای لحظاتی احساس یتیمی را فراموش کند و همواره به فرزندانش سفارش می کرد که نگذارد کودکان یتیم تنها بمانند بلکه آنها را یاری کنند.

او که خود در خانواده ای مذهبی و با ایمان پرورش یافته بود، کوشش می کرد فرزندانش را نیز با معنویت و معتقد به اسلام و قرآن تربیت کند که موفق گردید و فرزندان او از افتخارات دشت آزادگان می باشند.

او لقمه حلال را یکی از مهمترین عوامل رشد معنوی انسان می دانست و همواره در لقمه ای که بر سفره اش می آمد، دقت ویژه ای داشت.

کسب روزحلال از ظرافتهایی بود که در زندگی شخصی و خانوادگی اش به کار می بست و فرزندان خود را نیز به این موضوع، توصیه می کرد.

این بانوی پاک در ماه های مبارک رمضان با شرکت در مجالس قرآن و احکام، خود را به خدا نزدیکتر می ساخت و در شبهای احیای لیالی قدر به مناجات با خدا می پرداخت و از او سعادت دنیا و آخرت را در خواست می کرد.

اینها و صدها ویژگی اخلاقی شهیده حبیبه سبب شد که نامش به عنوان زنی مومن و پاک درسوسنگرد بر سر زبانها باشد و مردم مسلمان آن دیار همواره از او به خوبی و نیکی یاد کنند.

این محبوبیت او باعث شد که وقتی خبر شهادتش بر اثر بمباران رژیم بعث عراق در مهر ماه سال1359 به مردم رسید، اشکها برگونه ها جاری ساخت و همه به یاد مهربانی های او به سوگ نشستند.

در آن همه انفجار و شهادت، حبیبه به خون نشسته بود و مردم آواره و بی خانمان، غمهای خود را از یاد برده بودند و از آن بانوی مهربان می گفتند. از محبت و اخلاصش، از ایمان و معنویتش و از دلسوزی و صداقتش. از آن روز به بعد تاکنون مزار شهیده حبیبه حسنی عچرش در گوشه ای از خاک مقدس سوسنگرد، زیارتگاه مردان و زنان مومنی است که از او به عنوان زنی صبور و فداکار یاد می کنند.

منبع: کتاب یادنامه زنان شهیده شهرستان سوسنگرد(آینه های روبرو)، سید قاسم یاحسینی و سید حبیب حبیب پور، نشر نیلوفران