«سرخ‌نگاران» برافروختن شمعی در تاریکی است

وی با اشاره به شعار این جشنواره مبنی بر «ادبیات ایثار و شهادت؛ محور توسعه فرهنگی» افزود: من چندان با شعار دادن موافق نیستم چون خودم همیشه رئال و درباره حقایق می نویسم. من در آثارم اندیشه، دیدگاه، مشاهدات، آرزوها، و بایدها و نبایدهایم را فریاد می زنم که البته شاید هم ناله باشد! به همین منظور طرفدار عمل هستم تا سخن. اما از دیدگاه جشنواره و دعوت مطلب چیز دیگریست. مسلما آثاری در این جشنواره ارزیابی می شوند که منطبق بر همین شعار باشند.

نویسنده «شاید فراموشت کنم» با ابراز تاسف از این که روحیه از خودگذشتگی و ایثار در جامعه ما به دلیل فقر مادی و فرهنگی کمرنگ شده است، گفت: روحیه از خودگذشتگی مردم در این سال ها مصداق این ضرب‌المثل است که «گرسنگی نکشیدی که عاشقی یادت بره! » و اگر فرهنگ و دانش اجتماعی زیستن و غیر از خود برای دیگران هم زندگی کردن را نیاموزیم، حتما آسیب می‌بینیم. یعنی باید اجتماع یک کورسوی دلگرم کننده ای مشاهده کند تا بخاطرش به آب و آتش بزند و نفع مردمش را نه بیشتر که همتراز منافع خودش ببیند.پس اول باید پیش درآمد این شوق را تقویت کرد و سپس به راه افتادن را فریاد زد.

وی درباره تاثیر جریان‌های ادبی برای افزایش روحیه ایثار و از خود گذشتگی در میان مردم اظهار کرد: این کار تاثیر خیلی زیادی دارد. اصلا هنر و ادبیات برای همین کار است اما وقتی میانکین مطالعه مردم بسیار ناچیز است و حتی تحصیل کرده‌های دانشگاهی ما سالی یک کتاب هم نمی‌خوانند چگونه می‌توان انتظار داشت به این مساله فکر کنند که منافع اجتماع، منافع من هم هست.

به گفته رحیم پور تفاوت ما با کشورهای اسکاندیناوی که نه اقتصاد بیمار دارند و نه فقری پایدار در همین است که افراد جامعه منافع اجتماعی را منافع خود می بینند. تا وقتی برای جوانان ما اجتماعی ایده‌آل و مقبول فراهم نشود و نخبگان و ورزشکاران و دانشمندانمان بگریزند، روحیه ایثارگری تداوم نخواهد یافت.

این نویسنده در عین حال گفت: راه اندازی جشنواره «سرخ نگاران» بسیار کار خوبیست و خوشحالم که هنوز مسئولانی هستند که فکر نمی کنند کوشش در جهت رشد فرهنگ ایثار در جامعه کاری بی فایده است. آن‌ها در واقع برای شب شمعی می‌افروزند.