پنج نکته برای حافظان قرآن کریم در گفتگو با نخبه شاهد و ایثارگران و فرزند شهید
خانم «نیره قربانی کاجانی» فرزند شهید «شهید محمدحسین قربانی» است که پدرش پاسدار بوده و سال 1369 براثر سقوط هواپیما به شهادت می رسد. این فرزند شهید، سال 1382 موفق به حفظ کامل قرآن شده و رتبه کشوری در این زمینه کسب کرده است. این بانوی نخبه قرآنی که مدرک کارشناسی ارشد حقوق جزا و جرم شناسی دارد، در گفت و گو با خبرنگار نوید شاهد درباره فضایی که او را به سمت حفظ قرآن سوق داد، اظهار کرد: ما ساکن شهر رشت بودیم. برادرم در دوران نوجوانی تصمیم داشت حافظ قرآن شود و علاقه مند بود در حوزه درس بخواند. به همین دلیل از رشت به قم آمدیم و ساکن این شهر شدیم. از آنجا که در فضایی مملو از معنویت قرآن قرار گرفتیم، من و یکی از خواهرانم در «دارالقرآن امام حسین (ع)» ثبت نام کردیم و طی دو سال موفق به حفظ قرآن شدیم.
وی اضافه کرد: سال 1380 حفظ قرآن را آغاز کردم و طی دو سال توانستم تمام سوره های قرآن را حفظ کنم و در مسابقات کشوری حفظ قرآن حائز رتبه شدم. سال 1380 در مسابقات بدمیتون هم رتبه سوم کشوری را کسب کردم بعد از آن پایم شکست و دیگر نتوانستم این ورزش را ادامه بدهم.
خانم قربانی کاجانی درباره تاثیر مانوس بودن با قرآن در زندگی اش گفت: همه زندگی با قرآن بودن است. گاهی اوقات با خودم می گویم خدایا کسانی که تورا ندارند چه می کنند. سوره «یس» برایم آرامش بخش است و بیشتر از دیگر سوره ها می خوانم. در اخلاق، ایمان و زندگی روزمره آدم تاثیر می گذارد. این که احساس کنیم خدا هست، آرامبخش است. این دنیا زودگذر است و حتی اگر فاخرترین لباس ها را بپوشیم در نهایت با سه تکه لباس از این دنیا می رویم و برای همه یکسان است. زندگی سختی خود را دارد و در زندگی مادی باید به پایین دست خود نگاه کنیم و این گونه شکرگزار خداوند باشیم. در مسائل معنوی نیز می گویند به بالاتر از خود نگاه کنید تا دچار کبر و غرور نشوید.
وی ادامه داد: انس من با قرآن روی فرزندم هم تاثیر گذاشته است. پسرم «علی» سه ساله است و توانسته برخی از سوره های کوچک قرآن را حفظ کند. هنگام خواب با همان زبان کودکی اش سوره «کوثر» را می خواند.
این بانوی نخبه شاهد و ایثارگر به کسانی که مشغول به حفظ قرآن هستند، توصیه کرد: کسانی که مشغول به حفظ قرآن هستند باید روزانه 10 درس قبلی را مرور کنند. زمانی که اوقات فراغت بیشتری داشتم روزانه یک جزء قرآن را مرور می کردم اکنون هم سعی می کنم روزانه نصف یک جزء را بخوانم تا آیات برایم مرور شود.
خانم قربانی در پایان با یادی از پدر شهیدش به نحوه شهادت ایشان اشاره کرد و گفت: پدرم پاسدار بود و سال 1364 و 1365 در جبهه حضور داشت. خاطرم هست سال 1368 از ماموریت که بازگشت، مریض شد و در بستر بیماری افتاد. ایشان گریه می کرد و به مادرم می گفت «دعا کنید در بستر بیماری از دنیا نروم.» یک سال بعد خداوند شهادت را نصیب پدرم کرد و در ماموریتی که همراه نماینده مردم رشت و چند نفر از همکارانش در سانحه سقوط هواپیما و در تاریخ ششم تیرماه 1369 به شهادت رسید.
