شهادت در سرزمین وحی؛ اَجر تلاش های قرآنی شهید «سعیدی زاه»
شهید «محمدسعید سعیدی زاده» از شهدای قرآنی حج سال 1394 است که در حادثه منا به آرزوی دیرینه اش که همانا شهادت بود، رسید. او سرپرستی گروه تواشیح «باقرالعلوم» آبادان را برعهده داشت و از دوران نوجوانی پس از آشنایی با تواشیح، وارد این عرصه قرآنی شد و تا لحظه شهادت قاری آیات نور بود. در ماه مبارک رمضان، ماه نزول قرآن، با خانم «حمیده مطور عیدانی»، همسر شهید «حاج محمدسعید سعیدی زاده» درباره سیره قرآنی شهید سخن گفتیم.
سفر حج جایزه قرآنی شهید سعیدی زاده بود
همسر شهید سعیدی زاده در ابتدا درباره فعالیت های قرآنی شهید به نوید شاهد گفت: ایشان مسوول گروه تواشیح «باقر العلوم» بود که این گروه را سال 1375 تشکیل داد. علاوه بر آن در صدا و سیمای آبادان و شبکه های سراسری از جمله «الکوثر» اجراهای مختلقی داشت. سال 1393 با حضور در هجدهمین مسابقات سراسری قرآن و تواشیح و هم خوانی قرآن که توسط سازمان اوقاف و امور خیریه برگزار شد، رتبه اول کشوری را کسب کرد که جایزه آن سفر حج بود. شهید سعیدی زاده علاوه بر تواشیح، در زمینه قرائت، هم خوانی قرآن، اذان و ابطحال خوانی نیز فعالیت داشت.
وی اضافه کرد: بچه گروه تواشیح «باقرالعلوم» بیشتر روزها به منزل مان می آمدند و تواشیح تمرین می کردند بنابراین هر روز نوای قرآن در منزمان می پیچید. البته بعد از آن که شهید رتبه اول کشور را کسب کرد، تمرین گروه کمتر شد و جلسات در مسجد یا خانه دیگر عزیزان انجام می شد اما مرکز آن همچنان منزل ما بود.
همسر شهید سعیدی زاده درباره سیره قرآنی شهید در ماه رمضان تعریف کرد: ایشان در ماه مبارک رمضان به برنامه های مختلف دعوت می شد و ما کمتر شهید را می دیدیم. در طول روز برای قرائت به مساجد و اماکن مختلف می رفت و گاهی ماه رمضان به صورت کامل در تهران یا قم بود. یک مرتبه هم به پاکستان دعوت شد و ماه رمضان را در این کشور گذراند. برای تمام لحظه هایش برنامه ریزی می کرد و با مشغله زیادی که داشت، روزهای پنج شنبه را روز خانواده گذاشته بود و زمانش را صرف امور خانه و خانواده می کرد.
وی علت گرایش همسرش به تواشیح را این گونه روایت کرد: ایشان در دوران راهنمایی یک مرتبه تواشیحی را در مسجد امام باقر (ع) می شنود و شیفته این نوع قرائت می شود و از همان دوران تلاش می کند تواشیح خوان باشد. اگرچه مشکلاتی برایش پیش می آید و عده ای می گویند توانایی انجام این کار را ندارد اما دست از تلاش برنمی دارد تا این که بعد از بیست سال زحماتش به ثمر می رسد. شهید با عمل به باورهایش نشان داد که با تلاش می توانیم به خواسته هایمان دست یابیم.
آرزویش در سرزمین وحی برآورده شد
خانم مطور عیدانی با بیان این که «شهادت آرزوی همسرم بود»، تعریف کرد: ایشان همیشه این جمله را بر زبان می آورد که «دعا کنید شهید شوم» اما از آنجا که بنده فرزند شهید بودم و بدون پدر ؛ بزرگ شدم، دوست نداشتم همسرم درباره شهادت صحبت کند و به ایشان می گفتم: «شهادت برای شما رستگاری و رسیدن به بالاترین رتبه برای یک انسان است اما برای بازماندگان دلتنگی و سختی است. بیشتر اوقات بودن پدر در زندگی لازم است.» ایشان به اندازه ای آرزوی شهادت داشت که خداوند در بهترین نقطه زمین اَجر تلاش های قرآنی اش را داد و شهادت را روزی اش کرد.
وی در ادامه درباره فعالیت های قرآنی فرزندان شهید سعیدی زاده گفت: ثمره ازدواج من دو دختر به نام های «ریحانه» و «محیا» است که «ریحانه» هنگام شهادت پدر هشت و نیم ساله و و دختر کوچکم سه سال و نیم بود. همسرم هفته ای دو مرتبه در منزل جلسه قرآن برگزار می کرد و نکات ابتدایی یادگیری قرآن را به دخترانمان آموزش می داد. بچه ها در همان دوران کودکی قرآن را در رفتار و عمل پدر آموختند. بعد از شهادت همسرم یکی دو سال حال خوبی نداشتم و ضربه روحی شدیدی خوردم. این اتفاق برای ما بسیار دردناک بود اما بعد از دو سال بچه ها را در کلاس های دارالقرآن ثبت نام کردم و آموزش آنها ادامه دارد.
همسر شهید سعیدی زاده در پایان بیان کرد: شهادت همسرم برای ما خیلی سخت بود. برای بازگشت ایشان شاد بودیم و خودمان را آماده می کردیم اما این اتفاق بسیار دردناک رخ داد و ما را شوکه کرد. شهید سعیدی زاده جزو مفقودین و آخرین شهدایی بود که پس از شش ماه شناسایی شد بنابراین روزهای بسیار سختی را پشت سر گذاشتیم اما امروز با توکل به خدا راه شهید را ادامه می دهیم و امیدوارم فرزندانم با تأسی از پدر، سیره قرآنی ایشان را در زندگی شان پیاده کنند.
