چند رباعی تقدیم مدافعان حرم و پیروان مکتب آنان

شامات که آزاد شود خواهی دید!
هر ناله که فریاد شود، خواهی دید
از برکتِ خون علویون یـک روز
عـالم علی آباد شود؛ خواهی دید ..

از معرکه آمده! تنش رنگیـن است
این مرگ به از زندگی ننگین است
باید که به شانه های خود بسپاریـم
تابوت جدید شهــدا سنگیـن است

در حسـرت فتــح آسمانها ماندیم
پابنـد زمین شدیم و اینجـا ماندیم
از آخــــر مجلس شهـــدا رفتند و
مائیم که دسته جمع، تنها ماندیم

و اینها تقدیم شهید حججی شد:

تا وادی عشق، رفتـه مجنون با سـر
تــا هـدیه کنـد به سـاحت لیـلا سـر
سردارِ بدون سـر شد و رفت به دار
تا کــه بنهـد به دامن زهرا(س) سـر

افتـــاد، که بنــد روسـری وا نشود
فریاد که: "بنـد روسـری وا نشود"
این، جملـهٔ همسر شهید حرم است:
سر داد، کـه بنـد روسری وا نشود

منصـورِ دلـش زبـــان حـلّاجـی شـد
از مشعــر زینبیه مــعــراجـی شـد
سـر را نتــراشید! که سـر را بخشید
با اینکه نرفت حج، ولی حاجی شد

شاعر: سجاد شاکری