شاهد عینی جمعه سیاه :هر شهید 17 شهریور یک جریان بود
«سید علی موسوی» از جانبازان دوران دفاع مقدس و فرزند شهید «ربابه احمدیان» از شهدای هفدهم شهریور است که در سن 10 سالگی مادرش را در جمعه خونین هفدهم شهریور از دست می دهد و با شهادت مادر، زندگی شان سخت تر شده و تغییر می کند. این فرزند شهید که داغ مادر بر دل دارد در گفت و گو با خبرنگار نوید شاهد به روایت گوشه ای از این فاجعه و نحوه شهادت مادرش پرداخت و روایت کرد: مادرم بانویی خانه دار و بسیار با ایمان بود. تا کلاس سوم راهنمایی درس خوانده و مقلد امام خمینی (ره) بود. ایشان همراه پدرم در تظاهرات ها شرکت می کرد و بعضی از تظاهرات ها را خانوادگی می رفتیم. منزل ما نزدیک «سرآسیاب دولاب» و حوالی میدان «ژاله» بود و نزدیک خانه مان یک بیمارستان قرار داشت. روز هفدهم شهریور ایشان جلوی آن بیمارستان که مجروحان و شهدا را می آوردند، رفته بود. مردم آنجا تجمع کرده بودند که مادرم همانجا به شهادت رسید. تیر به پهلوی ایشان اصابت کرده بود.
آقای موسوی تعریف کرد: مادرم آن شب به منزل نیامد و جستجوی پدر و برادرم به نتیجه نرسید. می دانستیم اتفاقی افتاده و من دعا می کردم تیر به پایش خورده باشد اما زنده باشد. همسایه ها گفتند که مادرم سمت بیمارستان رفته و فردای آن روز، پدرم پیکر ایشان را در بیمارستان پیدا کرد. همان شب به اقوام اطلاع دادیم و همگی در منزلمان جمع شدند. روز هفدهم شهریور، سر کوچه مان ایستاده بودم. تظاهرات کنندگان پیکر شهدا را روی دست گرفته و تشییع می کردند و شعار می دادند. هر شهید یک جریان بود و تظاهرات ایجاد می کرد.
وی درباره شرایط زندگی بعد از شهادت مادر گفت: زندگی مان بهم ریخت و خیلی سخت شد. قبل از شهادت مادر در مدرسه تیزهوشان درس می خواندم اما بعد از شهادت ایشان، اُفت تحصیلی پیدا کردم. علاوه بر آن یکی دو سال طول کشید تا روال زندگی مان تا حدودی عادی شود.
فرزند شهید «ربابه احمدیان» به این پرسش که آیا شهدای هفدهم شهریور درست معرفی شده اند، این گونه پاسخ داد: با آغاز جنگ تحمیلی، طبیعی بود به شهدای پیروزی انقلاب اسلامی کمتر پرداخته شود. کشور در شرایط خاصی قرار داشت و کمتر به این موضوع اشاره می کردند. در سال های اول بیشتر مسائل معیشتی خانواده شهدا موردنظر بود و فرصتی برای پرداخت به کارهای فرهنگی وجود نداشت. یکی از کارهای فرهنگی که آن زمان صورت گرفت، تدوین کتاب شهدای هفدهم شهریور توسط بنیاد شهید بود. برگزاری یادواره شهدا چند سال بعد از پایان جنگ مرسوم شد.
این جانباز دوران دفاع مقدس که سال 1367 و در منطقه ای اطراف آبادان به درجه جانبازی نائل شده است، در پایان گفت: شهدا به دنبال آرمان های خود رفتند و در راه خدا به شهادت رسیدند. آنها با خداوند معامله کردند و اَجرشان را می گیرند.
