کرامات شهدا / رویای شهادت
نوید شاهد: در تحصن چند روزه ای که در دوران انقلاب و در اوج مبارزات مردمی در منزل آیت الله خادمی-8 رمضان سال 57- در اصفهان تشکیل شد، شهید سید حسین دوازده امامی که همسایۀ آیت الله خادمی بود شرکت فعال داشت. این فعالیت و تلاش گستردۀ او از دید مامورین ساواک و شهربانی رژیم شاه مخفی نبود. شبی که به شهادت رسید، قبل از شهادت به خانواده اش پیغام دادند چون شهربانی قصد دارد به مساله تحصن خاتمه دهد، هرطور شده او را از رفتن به منزل آقای خادمی منصرف کنید . وقتی پدرم مساله را با نگرانی به سید حسین گفت: او با ناراحتی جواب داد: من خودم را وقف دین و قربانی ارزشهای دینی می دانم، هیچ کس نمی تواند مرا از رفتن به این مجلس ممانعت کند.
یکی از دوستانش می گوید: ظهر که با حسین در منزل آقای خادمی، که محل تحصن انقلابیون و مردم مبارز و روزه دار بود، خوابیده بودیم، از صدای گریۀ حسین بیدار شدم. علت گریه اش را پرسیدم. در حالی که گریۀ می کرد گفت: در این مبارزه و تحصن خون از من است و پیام از تو. به او گفتم: این چه حرفی است که می زنی؟ پاسخ داد: من الان در خواب سیدی نورانی را دیدم که در اتاق را باز کرد و وارد اتاق شد. من وقتی او را دیدم فورا از جا بلند شدم و خواستم دست او را ببوسم ولی او امتناع کرد و خبر شهادت مرا به من داد.
قبر این شهید در گلستان شهدای اصفهان در قطعۀ گمنامها در ردیف3 شماره 8 می باشد.
منبع: کتاب لحظه های آسمانی/ غلامعلی رجایی/ ناشر: نشر شاهد
