شنبه, ۱۳ فروردين ۱۴۰۱ ساعت ۰۹:۰۰
معصومه آباد معتقد است: «نویسندگی یک فن و  هنر است و هرکسی توانایی این هنر را ندارد اما اگر این هنر در اختیار فردی که رنج کشیده است قرار بگیرد و با تکنیک‌های این کار آشنایی داشته باشد می‌تواند موفق شود.»

معصومه آباد

«معصومه آباد» نویسنده کتاب «من زنده ام» و عضو سابق شورای شهر تهران با خبرنگار نوید شاهد به گفتگو نشست که ماحصل آن را می‌خوانیم.

کلمات باید قدرت انتقال درد به مخاطب را داشته باشد

معصومه آباد با اشاره به سختی کلمه و بویژه نوشتن که از رنج، درد و سختی به وجود می‌آید اظهار گفت: باید نویسنده بتواند مخاطب را به رنج و درد بیاندازد، به دلیل اینکه رنج نوشتن بسیار زیاد است و باید آنقدر بنویسد تا کلمات قدرت داشته باشند که تمام درد را به مخاطب و خواننده انتقال بدهد و این سخت‌ترین کار است.

قامت کلمه در هر حس و قالبی ارزشمند است

آباد ادامه داد: اگر بخواهید حس و حالی که خودتان احساس می‌کنید را انتقال بدهید باید آنقدر رنج کشیده و روایت را حس کرده باشید که بتوانید در قالب کلمه پیاده کنید. نظرم من این است که هیچ چیزی در جهان آفرینش و خلقت زیباتر از کلمه نیست و قامت کلمه در هر حسی و قالبی نوشته شود، آن قالب ارزشمند است و من همیشه نگاهم این است که ما قامت سر افرازی بودیم که خداوند کتاب و کلمه را در تصویر و معجزه پیامبر ما قرار داد که ما با کلمه هدایت شویم و حرکت کنیم و با کلمه به کمال و رشد تعالی برسیم.

انسان در کنار رنج به رشد و معرفت می‌رسد

نویسنده کتاب من زنده‌ام با تأکید بر ظرفیت حسی نویسنده بیان کرد: اگر این ظرفیت حسی در نویسنده به وجود آید و آن را حس کند، کلمات برای رساندن پیام به مخاطب در تسخیر اوست زیرا اسارت چیزی جز رنج نیست و شما در کنار آن رنج به رشد و معرفت می‌رسید.

نویسندگی یک هنر است

عضو سابق شورای شهر تهران در ادامه گفت: نویسندگی یک فن و  هنر است و اینگونه نیست که هرکسی توانایی انجام این هنر را داشته باشد اما اگر این هنر در اختیار فردی که رنج کشیده است قرار بگیرد و با تکنیک‌های این کار آشنایی داشته باشد می‌تواند موفق شود.

احساس به کلمه تبدیل می‌شود

معصومه آباد در پایان با بیان اینکه دانستن فنون نویسندگی لازم است، اظهار کرد: من نویسنده نیستم، به دلیل اینکه تکنیک‌های نویسندگی را نمی‌دانم و آنطور که حرف می‌زنم و حس می‌کنم، می‌نویسم. کتاب «من زنده‌ام» حدود 2 ماه طول کشید، هروقت که احساس می‌کردم و حرف می‌زدم، در همان حال نوشتم اما اگر روایتی مربوط به خودم نباشد باید در آن حادثه غرق شوم تا بتوانم حس آن را در خودم به وجود بیاورم و این حس را تبدیل به کلمه کنم. این احساس است که باید به کلمه تبدیل شود، همانطور که کلمه تبدیل به فیلم می‌شود و مجموعه کلمات و بیان‌ها و رفتارها، یک صحنه‌ای را به وجود می‌آورند. نوشتن بسیار سخت است اما نشان دادن یک فیلم برای یک کارگردان ممکن است راحت‌تر باشد.

 

برچسب ها
نام:
ایمیل:
* نظر:
استان ها
عکس
تازه های نشر
اخبار برگزیده