در شهادت عزم ما چون کوه بوَد
به گزارش نوید شاهد، شهید «حسین حیدری»، یکم اردیبهشت‌ماه 1337 دیده به جهان گشود. این شهید والامقام در 13 شهریور ماه 1360 به فیض شهادت نائل آمد. بخش‌هایی از وصیت‌نامه شهید حیدری را می‌خوانیم.
بسم رب الشهداء و الصديقين
الَّذينَ آمَنوا وَهاجَروا وَجاهَدوا فی سَبيلِ اللَّهِ بِأَموالِهِم وَأَنفُسِهِم أَعظَمُ دَرَجَةً عِندَ اللَّهِ وَ أُولٰئِكَ هُمُ الفائِزونَ
آنان كه ايمان آوردند و هجرت كردند و در راه خدا با مال و جانشان جهاد كردند نزد خدا مقام و درجه عظيمی دارند و آنها از جمله نيكوكارانند.«قرآن مجيد»
آری براي احقاق حق كردن بايد خون داد و ما برای اسلام كه دين حق است بايد قيام كنيم، دين خدا را ياري و راه حسين(ع) را ادامه دهيم. ما وارث خون شهيدانيم، البته از كسانی كه احساس مسئوليت نمی‌كنند نبايد انتظار از خود گذشتگی و ايثار را داشت، هميشه ما مستضعفان هستيم كه حركت كرديم تا بلكه در راه خدا با خون نا قابل خود دِين خود را ادا و درخت تشنه اسلام را آب‌ياری نماييم. و اما جهاد در راه خدا نامحدود است، چند نمونه در آيه بالا ذكر گرديده است، جهاد با مال و جان. انسان خیلی بايد بخشش داشته باشد كه از مال خود صرف نظر كند و ايثارگر می‌خواهد که از جان عزيز خود بگذرد؛ البته همه اينها تجارتی است كه با خدا انجام می‌گيرد، چه تجارتي نيكوتر از اين كه طرف مقابل آن خدا باشد، زیرا شربت سرخ شهادت بهر ما نيكو بود، در شهادت عزم ما چون كوه بود.
خداوندا! كه من را آفريدی، روح و جان در من دميدی، صدای اين دل نالان كِه فهمد، جواب اين دل حيران كِه داند، بهار من اين فصل‌ها نيست، اين گل‌های سرخ و زرد و زيبا نيست، بهار من به جای آب خون می‌خواهد، بهارمن آزادی از ظلم و جور است. رهايی تنی مرده زير خاک، بهتر از زنده، مرده دل روی خاک.
«والسلام»
