مجلس عزایم مجلس جشن من است
نوید شاهد: شهید «حسین حسینیان» فرزند «عیسی»، 1 شهریور 1342 در تهران دیده به جهان گشود. این شهید والامقام 17 فروردین 1361 به فیض شهادت نائل آمد. بخش‌هایی از وصیت‌نامه شهید حسینیان را می‌خوانیم.
در مجلس عزایم گریه نکنید!
خداوند! شكرگزارم كه در طول زندگی كوتاهم به من لطف كردی و مرا در برابر لغزش‌ها و انحراف‌ها ياريم كردی.
پدر و مادر عزيزم! می‌خواهم كه در مجلس عزايم به هيچ عنوان گريه نكنيد كه من آرزويم اين بود كه در راه خدا شهيد بشوم و اين را بدان كه اگر چنين آبرويی داشته باشم و شهيد شده باشم، خدا در قرآن فرموده: «ولا تحسبن الذين قتلوا فی سبيل‌الله امواتا بل احياء عند ربهم يرزقون»، مپنداريد آنان كه در راه خدا شهيد می‌شوند مرده‌اند بلكه زنده‌اند و نزد پروردگار خود روزی می‌خورند.
شهادت آرزوی من بوده است
از تمامی برادران و خواهران عزيز و امت شهيد پرور ايران می‌خواهم كه رهبر عزيز، خمينی بت‌شكن زمان را تنها نگذارند و هميشه و در همه مراحل دنباله‌رو او باشند. اين را بدانند كه مجلس عزای من، مجلس جشن من است و هيچ اشكی برای من نريزيد چون شهادت آرزوی من بوده است و خود اين را خواسته‌ام.
به اميد پيروزی حق بر باطل
«والسلام »
