فرزندانم مادرشان را سرلوحه زندگی خود قرار دهند

نوید شاهد: شهید «محمد مسعودی» فرزند «مهدی»، 23 فروردین 1321 در سنندج دیده به جهان گشود. این شهید والامقام 8 بهمن‌ماه 1364 در منطقه عملیاتی کلاشین به فیض شهادت نائل آمد. بخش‌هایی از وصیت‌نامه شهید را به بهانه سالگرد شهادتش می‌خوانیم.

بسم الله الرحمن الرحيم

"كل نفس ذائقه الموت "
اگرچه در شب دوازدهم ربيع الاول 1321، سالروز تولد حضرت محمد(ص) پای به عرصه وجود گذاشتم، حال كه به اراده خداوندی پس از سپری شدن چهل بهار و دومين خزان زندگی، به دلم برات و الهام گرديده كه دوران حيات را بدرود گويم. خداوند آگاه است تا جايی كه برايم مقدور بوده عبادت را كه فریضه‌ای حتمی و بدون كم و كاست برای هر فرد مسلمان از طرف خداوند در شبانه‌روز برای مسلمان بالغ مقررگرديده انجام داده‌ام. تا جايی كه برايم امكان داشته با فرايض دينی خود سرِ اطاعت فرود و به تعظيم آن پاسخگو بوده‌ام. در حال حيات از خدای غفار با زبانِ بی‌زبانی دائم‌التماس مغفرت و بخشودگی نموده و از درگاه ربوبيت وی تمنای آمرزش دارم.
اميدوارم فرزندانم مادرشان که فرد سليم، مؤمن و پاكدامنی است را سرلوحه زندگی خود قرار دهند.
چون من دائم در مدت خدمت از زندگى دور بوده‌ام، كدبانویِ من فرمانروايی خانه و فرزندانم را عهده‌دار بوده، اولاً هميشه و در هرحال از همسرم تقدير می‌کنم. در اين مدت عمر كوتاه كه زندگی سالم و خوشی داشته‌ايم، انشاءالله كه ايشان هم مرا عفو نموده و اجر زحمات آن خانم محترمه را من تنها از خداوند می‌خواهم.
فرزندان عزيزم! هركدام به نوبه خود از كوچك و بزرگ ماری جان، آزی جان، روزی جان و رضا جان، بايد مرا ببخشید و به دل نگرفته باشید. من رنج خود را بر شما حلال نموده و از شما تقاضای بخشودگی را دارم و اگر خستگی روزانه باعث كم‌مهری من نسبت به شما بوده انشاءالله مرا پدر نامهربانی به حساب نياورید چون مهربانی‌های بيش از حد مادرتان كمبود محبت مرا جبران نموده است.
از شما فرزندان دلبندم می‌خواهم با بينش و فرهنگ صحيحی كه از مادرتان كسب نموده‌ايد، مادرتان را ياری و از محبت‌های خود سيراب کنید تا عدم وجود مرا احساس نكند.