«هزار و یک» و «برمودا» چگونه صبر و احساس مادران شهدا را به تصویر کشید
دوشنبه, ۲۹ بهمن ۱۴۰۳ ساعت ۱۲:۱۶
شبکه «نسیم» به تازگی؛ به روایت صبر و احساس مادر شهیدان «محسن جاویدی» و «سید محمد حامد مسکون» پرداخته است.
به گزارش نوید شاهد؛ به تازگی شاهد بودیم شبکه «نسیم» به روایت صبر و احساس مادر شهیدان «محسن جاویدی» و «سیدمحمدحامد مسکون» پرداخته است.» مهندس سعید اوحدی رئیس بنیاد شهید و امور ایثارگران و معاون رئیس جمهور در پیامی این را گفت و افزود: «زنان داغ‌دیده و استواری که یکی بعد از شهادت فرزند خود در آب‌های اروند، دیگر ماهی نخورده و مادر دیگری که با سکوت، تمام ناگفته‌ها را از جگرگوشه‌اش بیان می‌کند.»
هر یک از این صحنه‌ها که مهندس اوحدی به آن اشاره کرده، تنها ۳ دقیقه و خرده‌ای از برنامه‌های «برمودا» و «هزار و یک» را گفت؛ اما در همان زمان کوتاه اشک بیننده‌ها را در آورد.
محسن جاویدی ۲۰ سالش بود که ساکش را بست و راهی جبهه شد تا از کشورش دفاع کند؛ غواص بود. چند ماه بعد به مادرش خبر دادند: «در عملیات کربلای ۴ ما از اروند رد شدیم، اما محسن در دریا افتاد و ماهی‌ها او را خوردند.» سکینه مهرعلی‌پور بعد از شهادت فرزندش گفت: «وقتی فهمیدم محسن در دریای خدا افتاده، سوختم و خاکستر شدم.»
هفته پیش محسن شریفیان خواننده و آهنگساز، در برنامه «۱۰۰۱» با نی‌انبان خود قطعه «غبار» را نواخت و گفت: «وقتی قطعه غبار را می‌نوازم فقط به یک چیز فکر می‌کنم؛ آن هم زنده به گور کردن ۱۷۵ غواصی که در عملیات کربلای ۴ به اسارت رفتند، دستانشان بسته شد، زنده به گور شدند یا در آب غرق شدند و به شهادت رسیدند.» او سپس درخواست پخش ویدئوی مادر شهید جاویدی را کرد که می‌گفت: «از وقتی گفتند افتاد دریا ماهی خوردش، دیگه نه به ماهی نگاه می‌کنم و نه می‌خورم.» فیلم این بخش از برنامه «۱۰۰۱» و نواختن قطعه غبار توسط شریفیان را ببینید و بشنوید:
شریفیان پیش از این هم در یکی از کنسرت‌های خود از شهدا یاد کرده و گفته بود: «اگر مزدوری این است که از خلیج فارس، هویت ملی، شهدا و کسانی که برای کشورشان جان می‌دهند دفاع کنیم، من مزدورم.» فیلم آن را هم ببینید:
صحنه دیگری که اوحدی به آن اشاره کرده، بخشی از برنامه «برمودا» است که آن هم چند روز پیش پخش شده و رقیه کرمانی مادر شهید سیدمحمدحامد مسکون، مهمان آن بوده. تک پسر رقیه کرمانی فقط ۱۵ سالش بود که در مهران تیر به پیشانی‌اش خورد و به شهادت رسید. تک پسری که حتی اگر شب‌ها یک ساعت بیشتر در مسجد می‌ماند، مادر از دلتنگی چادر سر می‌کرد و سر کوچه می‌رفت و ثانیه‌ها را می‌شمرد تا سایه محمدحامد را ببیند.![]()
۳۷ سال از شهادت محمدحامد گذشته بود که تیمی مستندساز سراغ رقیه خانم رفتند تا فیلمی ۱۰۰ ثانیه‌ای از خاطرات مادر و پسری تولید کنند؛ اما تنها «۱۰۰ ثانیه سکوت» گیرشان آمد با جمله پایانی که همان کافی بود تا دل بیننده‌ها را بلرزاند: «دوستش داشتم؛ خیلی.»
نظر شما
