از ساروق تا شلمچه، از محراب عشق تا میدان جهاد
به گزارش نوید شاهد استان مرکزی، شهید محمدجعفر نکوئی‌راد در اولین روز از مهرماه سال ۱۳۳۲ در روستای مؤمن‌پرور ساروق چشم به جهان گشود. از همان کودکی، شور و شوقی وصف‌ناپذیر به مجالس اهل‌بیت (ع) داشت و همراه پدر در مراسم‌های مذهبی، نماز جماعت و عزاداری شرکت می‌کرد. عشق به نماز، دعا و قرآن از او مردی ساخت که با وجود محرومیت از تحصیلات رسمی، هیچ‌گاه از آموختن بازنایستاد و حتی به صورت خودآموز در کلاس‌های قرائت قرآن و دعای کمیل شرکت می‌کرد.
نکوئی‌راد جوانی پرتلاش بود. برای کمک به خانواده به کشاورزی مشغول شد و بعدها برای یادگیری حرفه‌ای به تهران رفت و به کارهای فنی مانند کانال‌سازی و حلبی‌سازی پرداخت. در کنار تلاش‌های معیشتی، روح مذهبی خود را پرورش می‌داد و در مجالس مهدیه و مسجد با دوستانش – از جمله شهید محمدحسن‌الله داد – شرکت می‌کرد.
از ویژگی‌های بارز او اخلاق نیک، تواضع، مهربانی و صداقت بود. او با کودکان همچون برادری مهربان و با بزرگ‌ترها با احترام رفتار می‌کرد. چهره خندان و برخورد دلنشینش زبانزد اطرافیان بود. او همچنین به ورزش زورخانه‌ای علاقه داشت و در اوقات فراغت به آن می‌پرداخت.
با پیروزی انقلاب اسلامی، محمدجعفر نکوئی‌راد با روحیه‌ای ولایی وارد میدان شد. او از ارادتمندان حضرت امام خمینی (ره) بود و با شعار «با مشت محکم می‌زند این امت، بر دهن دشمن روحانیت» خط سیاسی خود را روشن کرده بود. او که پیش از انقلاب در سخنرانی‌ها و راهپیمایی‌های انقلابی حضور فعالی داشت، بعد از انقلاب نیز به عضویت سپاه پاسداران درآمد و در پایگاه مقاومت ساروق مشغول خدمت شد.
وی در وصیت‌نامه‌اش با لحنی ساده اما پرمعنا، آرزوهای معنوی خود را بیان می‌کند؛ طلب زیارت امام حسین (ع)، توبه، بخشش گناهان، و صبر و پایداری برای خانواده‌اش. او در بخشی از وصیت‌نامه، از همسرش می‌خواهد در صورت شهادتش، یاد خدا را فراموش نکند و با توکل بر خدا مسیر زندگی را ادامه دهد. از مادرش نیز تقاضای صبر دارد و از پدرش بابت بدرقه‌ای شجاعانه سپاسگزاری می‌کند.
شهید نکوئی‌راد به عنوان بسیجی گردان «جانبازان روح‌الله» از تیپ ۷ ولی‌عصر (عج)، در عملیات بیت‌المقدس حضور یافت و سرانجام در ۲۰ اردیبهشت‌ماه ۱۳۶۱ در جاده شلمچه - خرمشهر بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید. پیکر مطهرش در گلزار شهدای زادگاهش ساروق به خاک سپرده شد و نامش در زمره عاشوراییان تاریخ انقلاب اسلامی ثبت گردید.
او نمونه‌ای درخشان از تربیت‌شدگان مکتب قرآن و اهل‌بیت بود که بی‌سواد بود، اما آگاه؛ بی‌مدعا بود، اما سربلند؛ و بی‌ادعا بود، اما همیشه در خط مقدم دین و انقلاب. راه و یادش تا همیشه چراغ راه خواهد بود.
شهید محمدجعفر نکوئی‌راد، با روحیه‌ای سرشار از اخلاص و ایمان، نه‌تنها در میدان رزم که در زندگی روزمره نیز اسوه‌ای از دینداری و صداقت بود. گرچه از تحصیل رسمی بازمانده بود، اما آموختن قرآن و معارف دینی را رها نکرد و در مراسم‌های دعا، قرائت قرآن، زیارت عاشورا و دعای کمیل حضوری عاشقانه و مستمر داشت. او با وجود بی‌سوادی، چند جلد کتاب مذهبی تهیه کرده و در جلسات قرآنی همچون نوآموزی مشتاق در مسیر درک مفاهیم الهی قدم برمی‌داشت.
در جبهه نیز روحیه‌ای مثال‌زدنی داشت؛ هنگام حملات دشمن و اصابت خمپاره‌ها، اگرچه خود را از اصابت مستقیم حفظ می‌کرد، اما در پاسخ به اطرافیان می‌گفت: «از مرگ نمی‌ترسم، اما ما اول باید دشمن را شکست دهیم و بعد اگر خواست خدا باشد، به شهادت برسیم.»
در دوران حضورش در سپاه پاسداران، همواره دغدغه ترویج روحیه مقاومت و دفاع از انقلاب را داشت. او جوانان بسیجی را به استقامت در سنگرهای اعتقادی دعوت می‌کرد و وصیت‌نامه‌اش گواهی روشن بر وفاداری‌اش به آرمان‌های امام خمینی (ره) و ولایت‌فقیه است. شهید نکوئی‌راد، با روحیه‌ای سرشار از مسئولیت‌پذیری، بارها به برادران بسیجی سفارش کرده بود که راه امام و شهدا را ادامه دهند و لحظه‌ای در پشتیبانی از ولایت و ارزش‌های انقلاب اسلامی درنگ نکنند.
وصیت‌نامه‌اش، آینه‌ای تمام‌نما از روح پرشور و آرمان‌خواه اوست؛ پر از عشق به خدا، ارادت به امام حسین (ع)، وفاداری به امام امت و مهربانی عمیق نسبت به خانواده. او به صراحت از خانواده‌اش می‌خواهد پس از شهادتش، با همان روحیه‌ای که او را راهی جبهه کردند، صبر پیشه کنند و افتخار نمایند که فرزندی در راه خدا تقدیم کرده‌اند.
این شهید گران‌قدر، در کنار رشادت‌های نظامی‌اش، شخصیتی مردمی، متواضع، متین و باوقار داشت که خاطره حضورش هنوز در دل اهالی ساروق زنده است. مادران و پدران روستا، لبخندش را به خاطر دارند، و دوستان و همرزمانش، شجاعت و اخلاص او را می‌ستایند.
پیکر مطهر شهید محمدجعفر نکوئی‌راد، در گلزار شهدای ساروق آرام گرفته است؛ اما نامش، راهش و باورهایش، همچنان زنده و الهام‌بخش نسل‌های جوانی است که با اقتدا به چنین شهیدانی، پرچم مقاومت و ایمان را بر دوش می‌کشند.
یادش گرامی، راهش پرفروغ، و دعایش شفیع ما در روز بازپسین.
منبع: اداره هنری، اسناد و انتشارات بنیاد شهید و امور ایثارگران استان مرکزی
