سه‌شنبه, ۰۶ تير ۱۳۹۱ ساعت ۱۲:۲۷

قرآن و قيامت
از بلندگوي تبليغات لشكر صداي دلنشين قرآن بگوش مي رسيد. نمي دانم عبدالباسط بود يا مصطفي اسماعيل، انگار سوره قيامت بود و بحث دميدن صور اسرافيل، آقا مهدي آنچنان گريه مي كرد كه سوز گريه اش رنگ چهره هايمان را برده بود، در حاليكه تنم مي لرزيد پرسيدم: چي شده؟!
گفت: «هميشه اين آيه مرا بياد قيامت مي اندازد، اگر توشه اي جمع نكنيم و اسرافيل در صور بدمد، بدون توشه چگونه بايد سرمان را جلوي شهداء بلند كنيم. »
راوي: سيداصغر قاسمي
برچسب ها
نام:
ایمیل:
* نظر:
استان ها
عکس
تازه های نشر
اخبار برگزیده