بزرگترین آرزویش شهادت بود

اصغر عرب زاده طوسي می گوید: سردار طوسی معتقد بود، باید تا آخرین نفس در مقابل دشمن ایستادگی کنیم و خون شهدای قبل از انقلاب را حفظه نماییم. چرا که ما وارث خون شهدا هستیم. او همیشه آرزوی شهادت داشت.

از دورانی که به شهید طوسی بودید، بگوید:
محمد حسن شوهر خواهرم بود. ما از دوران کودکی با هم بودیم. دوران ابتدایی مدرسه را با هم گذراندیم. او ادامه تحصیل داد اما من به خاطر کمک به خانوادهاز تحصیل باز ماندم. محمد حسن درکلاس های احکامی که حاج اکبر حسینی برگزار می کرد نیز شرکت داشت.
او روزها کار می کرد و شب ها در مدرسه شبانه روزی درس می خواند.

از دوران قبل از انقلاب بگوید:
قبل از انقلاب دوستمان «شعبان بامتی» مزدای آبی رنگی داشت که شب ها به همراه محمد حسن با ماشین به روستاهای اطراف می رفتیم و اعلامیه ها و اطلاعیه های امام را پخش می کردیم. محمد حسن مسئولیت پشتیبانی و راهنمایی مردم به تظاهرات ها را انجام می داد. او همه تلاش خود را می کرد تا هرچه زودتر رژیم ستم شاهی سقوط کند. زمانی که انمقلاب به پیروزی رسید محمد حسن حال و هوای دیگری داشت، شور و شوق را در چشمانش می دیدم. او عاشق امام (ره) بود.

درباره ازدواج شهید طوسی بگوید:
محمد حسن قبل از اینکه به سربازی برود با خواهرم حلیمه عرب زاده ازدواج کرد. مراسم عروس آنها با نوحه خوانی و مرثیه خوانی برای امام حسین انجام شد. او عاشق اهل بیت بود.

از خصوصیات اخلاقی شهید بگوید:
شهید طوسی بسیار خوش برخورد و مهربان بود، با مردم روستا ارتباط خوبی داشت به همین خاطر همه او را دوست داشتند. محمد حسن بسیار صبور و باگذشت بود و هیچ وقت از شرایط گله ای نمی کرد. با اینکه در جبهه مسئولیت های مهمی را بر عهده داشت اما همیشه خود را یک بسیجی می دانست که وظیفه دارد به مملکت خدمت کند.
او همیشه آروزی شهادت داشت و در آخر نیز شربت شهادت را نوشید و به آرزویش رسید.

از دوران جبهه و جنگ بگوید:
محمد حسن بسیار با ایمان و شجاع بودو برای حفظ انقلاب هر کاری که می توانست انجام می داد. او بعد از پیروزی انقلاب در کمیته انقلاب مشغول فعالیت شده بود.
زمانی که جنگ تحمیلی عراق علیه ایران شروع شد به عنوان یکی از اعضای فعال سپاه در جبهه های جنگ شروع به فعالیت کرد. او در اکثر عملیات ها شرکت داشت.
محمد حسن ابتدای جنگ مدتی را به همراه خانواده در چالوس مستقر شد. آنجا مسئولیت مبارزه با منافقین در جنگل های آمل را بر عهده داشت.
شهید طوسی معتقد بود که باید تا آخرین نفس در مقابل دشمن ایستادگی کنیم و خون شهدای قبل از انقلاب را حفظه نماییم. چرا که ما وارث خون شهدا هستیم.
محمد حسن خیلی کم به مرخصی می آمد و زمانی هم که در خانه بود تلاش می کرد کمک های مردمی را برای رزمنده های جبهه فراهم کند.
یکبار بر اثر اصابت ترکش دستش را کچ کرفته بود و دکتر هم به او گفته بود که باید مدتی را استراحت کند. اما روزی که شنید عملیاتی قرار است انجام شود با همان دست کچ گرفته به جبهه رفت. او همیشه می گفت: نیابد بسیجیان را در منطقه تنها گذاشت باید دست در دست هم جنگ را به پیروزی برسانیم.

چگونه از شهادت ایشان باخبر شدید:
یک روز در محل کار بودم که یک نفر تماس گرفت و گفت: سردار محمد حین طوسی اسیر شده است. بالافاصله با ستاد فرماندهی تماس گرفتم و آنها این خبر را تکذیب کردند. چند روزی به همین منوال گذشت بعد از چند روز پیگیری های مداوم متوجه شدیم که شهید طوسی در منطقه شلمچه شهید شده است اما چون پاتک ها در منطقه زیاد بوده نتوانسته بودند جنازه اش را به عقب منتقل کنند و پیکر مطهرش مفقود شده بود. بعد از هشت سال پیکرش تشییع و در گلزار شهدای روستای طوسکلا به خاک سپرده شد.