ترسیم صحنه کربلا، تشنگی ما و گفتارشیخ شریف

نوید شاهد: ازویژگی های شیخ شریف، این بود که، ما درخرمشهر از تشنگی و گرسنگی هلاک بودیم.

می گفتیم : شیخ بالاخره باید کاری بکنی . در این خانه های صد دستگاه که مردم درهای آنرا قفل کرده اند. آب و غذا هست. اجازه بده برویم و استفاده کنیم.

شیخ فرمود : مگر امام حسین سیراب شد. مگر بچه های امام حسین آب خوردند. مگر ما نیستیم که می گوئیم: حسین جان ای کاش کربلا بودیم و ازتو وحریم تو دفاع می کردیم . الان این اسلحه ها در دست شما، شمشیرند. اینجا هم صحرای کربلاست. این مخزن های داخل منازل هم آب فرات است که هیچ گونه دسترسی به آن ممکن نیست.

شیخ شریف به ما اجازه نداد که به خانه های مردم برویم وآب و غذا برداریم. تعدادی از بچه های سپاه آغاجاری هم درکنار شیخ شریف بودند. من به جهت اینکه بومی بودم. ازشیخ اجا زه گرفتم و به سمت مسجد مهدی موعود( عج) در آبادان حرکت کردم. در آنجا خواهرانی بودند که غذا را به صورت ساندویج درست می کردند. مقداری غذا گرفتم و برای بچه ها آوردم .

تشنگی را هم با آب یکی ازنهرها که غیرقابل شرب بود ، برطرف کردیم .