روایتی کوتاه از شهیدی که در حال نماز به شهادت رسید
متولد سال 1338 در یکی از روستاهای شهر مبارکه اصفهان بود. دوران جوانی او که مصادف با حوادث انقلاب بود او را با افکار و اندیشه های امام آشنا کرد. رفتن او به خدمت سربازی همراه با صدور فرمان امام(ره) برای فرار سربازان از پادگان ها بود، «شهید عبدالعلی اکبری» که در عجب شیر خدمت می کرد با یکی از دوستان خود از پادگان می گریزد.
با پیروزی انقلاب وی وارد سپاه پاسداران انقلاب اسلامی می شود و با اولین گروه های اعزامی به مناطق سیستان و بلوچستان می رود. با شروع قائله کردستان عازم سنندج و دیواندره می شود. شروع جنگ تحمیلی او را از جبهه های غرب به سمت جبهه های جنوب می کشاند که در منطقه بهمنشیر و در درگیری با دشمن بعثی مورد اصابت گلوله قرار گرفته و مجروح می شود.
وی در زمستان سال 59 بار دیگر به زاهدان اعزام و مسئول تشکیل سپاه میرجاوه و فرماندهی آن می شود. شهید اکبری سرانجام در محراب نماز به هنگام ادای فریضه نماز به دست عوامل بیگانه به شهادت می رسد.
شهید نماز
یکی از روزها که باتفاق ایشان از گشت عملیاتی برگشتیم، موقع ظهر به سپاه رسیدیم. برادران فرادا مشغول نماز خواندن بودند. ایشان سخت با دیدن این صحنه ناراحت شدند و فردای آن روز در صبحگاه، حدود نیم ساعت پیرامون اهمیت نماز جماعت صحبت کردند و گفتند: چرا باید در محلی که تعداد زیادی پاسدار و بسیجی حضور دارند نماز جماعت برگزار نشود؟!
و همان جا یک نفر که متصدی امور تبلیغات بود، به عنوان پیش نماز معرفی کردند. آخرالأمر نیز خودش به هنگام ادای نماز در حالی که امام جماعت بود، به فیض شهادت نائل گردید.
