محافظ شخصی امام (ره) در گذشت
پس از اتمام دوره سربازی به عنوان سرباز نمونه به گارد جاویدان سلطنتی معرفی و استخدام شد و توانست در چندین مسابقه تیراندازی و کشتی در داخل و خارج ایران رتبه کسب کند.
او بعد از سر دادن شجاعانه سرود «خمینی ای امام» در داخل آمادگاه کاخ نیاوران توانست به کمک دوستانش از ارتش فرار کند و به نیروهای انقلابی در مدرسه علوی بپیوندد.
از همان روزهای آغازین انقلاب به دلیل مهارت‌های بالایش در تیراندازی و حفاظت، چندین بار به عنوان فرمانده نیروهای محافظ حضرت امام انتخاب شد و مسئولیت آموزش تمامی محافظین رهبر بر عهده‌اش بود.
چندی بعد، با بالا گرفتن ناامنی‌ها در کردستان، به دستور شهید محمد منتظری و بخاطر تخصصش در جنگ پارتیزانی راهی کردستان شد و در چندین عملیات درون و برون مرزی، علی‌الخصوص آزادسازی مریوان و فتح پاوه توانست با کمترین تعداد شهید و جانباز، پیروز میدان باشد.
و بالاخره در شهریور سال ۵۹، با آغاز جنگ تحمیلی اسیر دشمن شد و ده سال را در اردوگاه‌های مخوف رژیم بعث با هویت جعلی، صبورانه و فداکارانه در کنار حاج آقای ابوترابی گذراند. پس از بازگشت به ایران به پاس خدمات بی‌بدیلیش در دوران اسارت، آزاده ممتاز نام گرفت.
فراق این سرباز با تقوا و فداکار، اندوهی جانکاه بر قلب‌هایمان باقی گذاشت.
درگذشت شهادت‌گونه او را به رهبر دلیر و فرزانه‌مان، مردم شریف و جان بر کف ایران و همچنین خانواده داغ دیده اش تسلیت می‌گوییم.
