«در میان خاکستر» و روایت زندگی شهید آلبوغبیش/ بازیگری با پای شکسته در سکانس های پایانی
او بیشترین جذابیت ایفای چنین نقشی را واقعی بودنش ذکر می کند و می گوید دوست دارد روزی صاحب عبودزاده را که همچنان در قید حیات است ملاقات کند. محمدی از بازی در سکانس های پایانی سریال «در میان خاکستر» آن هم با پای شکسته به عنوان خاطره ای ماندگار از حضور و نقش آفرینی در این اثر نمایشی یاد می کند. این بازیگر پیش از سریال در میان خاکستر، در آثاری همچون فاصله ها، سراب، مینو، شکارچی، جاده قدیم و ... جلوی دوربین رفته است.
به بهانه پخش در میان خاکستر از شبکه آی فیلم گفت و گویی داشته ایم با حمیدرضا محمدی، بازیگر نقش صاحب عبودزاده در این سریال.
شما ایفاگر نقش صاحب عبودزاده در سریال در میان خاکستر هستید. درباره نقشتان توضیح می دهید؟
-کاراکتر صاحب عبودزاده که من ایفاگرش بودم، واقعی است. آن زمان چنین مردانی را زیاد داشته ایم. عبودزاده کسی بود که در آن زمان، صدام برای سرش اگر اشتباه نکنم 200 هزار دینار عراقی جایزه گذاشته بود و البته نتوانستند او را بزنند. خوشبختانه ایشان زنده هستند، البته در دفاع مقدس جانباز شده اند و من همچنان مشتاق دیدارشان هستم.
یعنی در زمان پیش تولید یا در حین تصویربرداری سریال، موفق به دیدار ایشان نشدید؟
-نه متاسفانه، اما سجاد امیریزدانی، نویسنده و کارگردان سریال آنقدر تحقیقات میدانی اش کامل بود و شناخت درستی از شخصیت داشت که توانست کاراکتر را به خوبی دربیاورد. امیریزدانی به من هم کمک کرد تا بتوانم با کاراکتر ارتباط برقرار کنم و شاید به همین دلیل است که شخصیت خوب از آب درآمده. نقشم در سریال را دوست دارم.
حضور و نقش آفرینی در سریال در میان خاکستر چه جایگاهی در کارنامه بازیگری تان دارد؟
-قصد گلایه ندارم اما سریال چهار سال پیش ساخته شد و همان زمان هم آماده پخش بود. اگر سریال همان موقع پخش می شد می توانست یک اتفاق ویژه برای من باشد. شبکه پخش کننده اش هم فرق نمی کرد. در این چهار سال برای بازیگران سریال اتفاقات زیادی افتاده. با توجه به موضوع ویژه سریال، «در میان خاکستر» می توانست خیلی جذاب تر از آنی باشد که امروز هست. الان هم با تماشای سریال، ذوق زده می شوم اما اگر سریال سروقتش پخش می شد می توانست اتفاقات ویژه ای را تیم بازیگری اش و خود من رقم بزند. ما برای این سریال خیلی زحمت کشیدیم.
نقش تان در سریال چه ویژگی ها و جذابیت هایی برای خودتان به عنوان بازیگر داشت؟
-بیشترین جذابیتش به واقعی بودنش باز می گشت. این واقعی بودن برایم جذاب بود. به هر حال، نقش کسی را بازی می کردم که خوشبختانه هنوز در قید حیات است و نقش براساس واقعیات نوشته شده. بازی در قالب شخصیتی که مابه ازای واقعی دارد، کار را سخت می کند و همین سختی، برای بازیگر جذاب است. با وجود همه صحبت هایی که با کارگردان داشتم اما، همیشه قبل از تصویربرداری نگران بودم که مبادا بازی ام شبیه صاحب عبودزاده نباشد یا اگر خودشان ببینند بگویند شبیه من نیست. با این حال، لحن و ریتم حرف زدن من در سریال خیلی شبیه خود آقای عبودزاده است. سعی کردم برای خودم این لحن و ریتم حرف زدن را حفظ کنم. متاسفانه حذفیات سریال به آن ضربه زده است. مقطع زمانی بین پیروزی انقلاب تا شروع جنگ در شهرهای مرزی مثل خرمشهر خیلی اهمیت دارد و اتفاقا بخش مهمی از نقش آفرینی من در این مقطع می گذشت.
راجع به لحن و ریتم صحبت کردید. چه کردید که به لهجه مدنظر کارگردان برسید؟
-خودم اصالتا آذری هستم ولی در خوزستان بزرگ شده ام. همسرم هم خوزستانی است. با این لهجه غریبه نبودم. از کودکی تا نوجوانی در خوزستان بزرگ شده ام. با عرب زبان ها هم نشست و برخاست داشته ام.
درباره نقش مقابل تان «زائره» که خانم ژاله کاظمی بازی اش می کردند، هم توضیح می دهید؟
-چیزی که نویسنده سریال نوشته بود کاملا براساس واقعیات بود. برای مثال، نوع ارتباط گیری زن و مرد برای ازدواج در دهه 60 متفاوت با امروز بوده و این موضوع، کاملا در سریال مشهود است. گاهی که سریال را با پدر و مادرم می دیدم به این موارد اشاره می کردند. سجاد امیریزدانی بر روی فیلمنامه تسلط کامل داشت و به ما خیلی کمک می کرد. از طرف دیگر، خانم کاظمی هم با توجه به منش خاص شان به نقش جان داده بودند و من از حضور و نوع بازی ایشان به عنوان بازیگر مقابل لذت می بردم. یک ارتباط و تعامل سه سویه میان من، خانم کاظمی و امیریزدانی به عنوان کارگردان و نویسنده برقرار بود.
از آنجا که بخشی از کودکی و نوجوانی تان را در خوزستان گذرانده اید شناختی از شهید مهدی آلبوغبیش داشتید؟
-تا قبل از سریال نه، اما بعدش متوجه شدم که چه قهرمانانی مانند شهید آلبوغبیش داشته ایم. به خصوص در استان های مرزی کشورمان شهدایی را داریم که کارهای خارق العاده ای انجام داده اند اما خیلی ها حتی اسم آنها را هم نمی دانند.
سریال «در میان خاکستر» را از شبکه آی فیلم دنبال می کردید؟
-هم خودش را می دیدم و هم تکرارش را.
سریال انتظارتان را برآورده کرده بود؟
-نه، شاید به علت فاصله زمانی زیاد بین ساخت و پخش سریال. شاید اگر سریال «در میان خاکستر» همان چهار سال پیش پخش می شد بیشتر می توانست انتظارات را برآورده کند. حتی می توانست جزو بهترین سریال های تلویزیون باشد. با این حال، سریال از آثار امروزی چیزی کم ندارد و قابل دفاع است.
در مدت پخش سریال با چه بازخوردهایی از سوی مخاطبان مواجه بودید؟
-بیننده امروزی بسیار باهوش است. می داند قصه واقعی است یا خیر، یا نوع بازی هنرپیشه ها را تحلیل می کند. شاید بازخوردها در ابتدا با توجه به برخی ذهنیت های قبلی خیلی تعریفی نداشت اما از یک جایی به بعد، نظرات عوض شد. مردم باید بدانند که اگر امروز ما هستیم بخاطر شهدایی است که از خود گذشته اند.
خاطره به یادماندنی و شنیدنی هم از بازی در سریال دارید؟
-در پایان کار تصویربرداری در جنوب بودیم. پای من در جزیره مینو شکست. اولش بدنم گرم بود و متوجه نشدم اما به خرمشهر که رسیدیم ورم کرد و دیگر نمی توانستم تکانش دهم. با توجه به وضعیت پایم، ابتدا تصمیم گرفتند که سکانس های پایانی را بدون من بگیرند، اما مقاومت کردم و گفتم خودم مابقی سکانس ها را بازی می کنم. اگر پایم را گچ یا آتل می گرفتند دیگر نمی توانستم لباس نظامی به تن کنم و از سوی دیگر، سکانس های پایانی پر از دوندگی بود. روزی دوبار مسکن تزریق می کردم تا بتوانم در این سکانس ها بدوم. بالاخره با تهمیدات امیریزدانی، به پایم تیرخورد تا زخمی شوم و لنگیدنم طبیعی به نظر برسد.
نظرتان درباره پخش سریال «در میان خاکستر» از شبکه آی فیلم چیست؟
-خیلی خوشحالم. تا به امروز هر دو سریال من از شبکه آی فیلم پخش شده اند. آی فیلم خیلی خوب روی سریال مانور داد. به نظرم آی فیلم جزو سه شبکه پربیننده تلویزیون است.
انتهای پیام
