راز لغو حکم اعدام مرحوم « ابوترابی فرد» در دوران اسارت

حجت الاسلام سیدرضا اکرمی، عضو جامعه روحانیت مبارز، به مناسبت بیستمین سالروز رحلت مرحوم «حجت الاسلام علی اکبر ابوترابی فرد» در گفت و گو با خبرنگار نوید شاهد به بیان برخی از ویژگی ها شخصیتی ایشان پرداخت و اظهار کرد: بنده با مرحوم « ابوترابی فرد» در مجلس شورای اسلامی آشنا شدم. ایشان چندین ویژگی شاخص داشت. ویژگی اول، تواضع و فروتنی ایشان بود که در تمام عمر نشان داد انسانی متواضع، فروتن، مردمدار و خدمتگزار بوده است.

وی اضافه کرد: ویژگی دوم به عملکرد ایشان در دوران اسارت بر می گردد که علاوه بر اُسرا برای دشمن هم شگفت آور بود به گونه ای که دشمن ناگزیر شد با مرحوم ابوترابی فرد همراهی کند و کمک بگیرد. ایشان روی اُسرا هم تاثیرگذار بود و آنها را به تعهد، تَدین و مقاومت تشویق می کرد. این نکته بسیار مهم است که انسان در زندان هم برای دیگران الگو باشد.

نماینده مردم تهران در دور پنجم مجلس شورای اسلامی، ایمان و استقامت را ویژگی دیگر مرحوم ابوترابی فرد عنوان کرد و گفت: ایشان تعریف کرده است «در دوران اسارت محکوم به اعدام شدم و من را در اتاقکی زندانی کردند تا زمان اعدام فرابرسد اما بعد از مدتی آزاد شدم. از زندانبان پرسیدم چرا آزادم کردید؟ او جواب داد: «هر وقت به سراغ شما آمدم، دیدم در حال نماز و عبادت هستید. دلم به رحم آمد و گفتم زندانیِ نمازخوانِ همیشگی، شایسته اعدام نیست.»

حجت الاسلام سیدرضا اکرمی ادامه داد: مرحوم ابوترابی فرد درباره دائم نماز خواندن در زندان تعریف می کرد: «دیدم اتاقکی است که هیچ امکاناتی ندارد و هیچ کاری نمی توانم انجام دهم. به ذهنم رسید در این مکان خلوت، بهترین وقت برای راز و نیاز با خداوند فرارسیده تا بتوانم به خودسازی و خداپرستی بپردازم.» این منش مرحوم ابوترابی فرد ما را به یاد زندگی امام موسی کاظم (ع) می اندازد که می فرمایند: «از خداوند مکان خلوتی خواستم تا با او عبادت کنم.» مرحوم ابوترابی هم تا این خلوت را بدست میآورد به راز و نیاز با خداوند می پرداخت. این راز و نیاز باعث بقا، دوام و نجات او شد که نشان می دهد یک مسلمان انقلابی متعهد در هیچ شرایطی تنها نیست و به بن بست نمی رسد.

وی در پایان گفت: مرحوم ابوترابی فرد انسانی معتقد، متعهد، فداکار، وفادار و ثابت قدم بود. ایشان زمانی که مسئولیت آزادگان را برعهده داشت، خدمتگزار بود و آزادگان به ایشان دلبستگی خاصی داشتند بنابراین درگذشت ایشان در تصادف جاده تهران – مشهد در تاریخ 12خردادماه 1379 بسیار تلخ و سنگین بود.

گفت وگو از نیره دوخایی       سردبیر : حسین بردبار