زندگینامه مجتهد بی نشان ،شهید آیت الله محمد صادق صدوق گلپایگانی
عالم مجاهد شهيد
آیت الله محمد صادق صدوق گلپایگانی
از پیش قراولان گمنام نهضت امام خمینی )ره(
تولد: 1303 شهادت: 1340/8/4- زندان قصر
پدرش روحانی عالیقدر مرحوم حاج شیخ «فرج الله تیکنی » که در علم و عمل، به ویژه تقوا، زبان زد خاص و عام بود. مادری پرهیزکار و اهل درایت داشت. پدرش می گفت: «علاقه دارم همه فرزندانم خدمت گزار دین و امام زمان )ارواحنا فداه( باشند ». ایشان به خواست پدر، راه حوزه را برگزید.
وی تحصیلات مقدماتی علوم اسلامی را در محضر آیت الله محمدی گلپایگانی)ره( گذراند و بعد از چندی به حوزه علمیه اراک عزیمت و پس از تأسیس حوزه علمیه در قم، به این شهر مقدس نقل مکان کرد و سال های متمادی در محضراساتید بزرگ به فراگیری علوم مختلف حوزوی پرداخت. به علت هوش و استعداد و جدیت خدادادی که داشت خیلي زود به درجات شامخ علمی نائل گردید.
او یکی از شاگردان برجسته حضرت آیت الله العظمی بروجردی)ره( و حضرت امام خمینی)ره( بود و به جهت طرح سؤالات علمی دقیق، همواره مورد توجه معظم له بود و از طرف ایشان جهت تبلیغ به شهرهای مختلف کشور اعزام می شد. آن عالم مجاهد از طرف حضرات آیات عظام بروجردی، امام خمینی، گلپایگانی، خویی، اراکی، مرعشی نجفی و ... دارای مجوزهای متعدد شرعی بود و با توجه به توان علمی ارزشمندی که داشت، طلاب بسیاری در محضر ایشان به تحصیل می پرداختند. ایشان از جمله روحانیون آگاه، شجاع و پر شور و خستگی ناپذیر بود.
با توجه به آن که هنوز شعله های انقلاب مشتعل نشده بود، به ارشاد و روشنگری مردم می پرداخت و از هر فرصتی برای این امر بهره می برد. در ایام خفقان دوره ستم شاهی، صراحت بیان و شجاعت کم نظیر آن شهید بزرگوار، از وی چهره ای انقلابی ساخته بود. ایشان ضمن افشاگری نسبت به جنایات رژیم پهلوی در منابر و مباحث، مردم را از نظرات حضرت امام خمینی)ره( در مورد حاکمیت غیر قانونی شاه آگاه می کرد.
به همین جهت مورد خشم رژیم طاغوت قرار گرفت. چندین بار توسط ساواک دستگیر و به شهرهای مختلف تبعید شد؛ ولي حمایت حضرت آیت الله العظمی بروجردی، مانع از آزار جدی به او می شد. بعد از رحلت معظم له شهید صدوق در قم و شهرستان ها و در مراکز تبلیغ بارها از امام خمینی)ره( به عنوان بهترین جانشین آیت الله بروجردي یاد می کرد و احکام را طبق رساله حضرت امام)ره( بیان می نمود تا آن که توسط ساواک دستگیر شد. در آخرین دستگیری اش، مأموران رژیم طاغوت به منزل ایشان هجوم بردند و کتابخانه شخصی اش را که دارای کتاب های باارزش و نفیس و برخی اسناد مهم و مجوزهای شرعی تفویض اختیار مراجع معظم وقت را همراه خود بردند و برخی را هم به آتش کشیدند. آن شهید بزرگوار تا مدتی به صورت انفرادی در زندان قم بازداشت بود و سپس به زندان قصر تهران منتقل شد.
شهید صدوق به امام خمینی و اندیشه های انقلابی ایشان عشق می ورزید. او در راه زمینه سازی انقلاب اسلامی بسیار کوشید و زندان ها، هجرت ها و زجرها و شکنجه های فراوانی را تحمل کرد و دشوارتر از آن، تهمت ها و حرف های ناروایی بود که از سوی بدخواهان و روحانی نماهای طاغوتی علیه او اعمال می شد؛ اما ایشان مقاومت می کرد و سرانجام با آن همه مبارزه، فداکاری، مجاهدت و ایستادگی، در تاریخ چهارم آبان 1340 در سن 37 سالگی، در زندان قصر پس از تحمل شکنجه های فراوان عمّال طاغوت، مظلومانه و غریبانه به فیض شهادت نائل گردید. پس از شهادت آن روحانی مبارز، رژیم طاغوت برای حفظ آبرو و عدم رسوایی هر چه بیشتر، حاضر به تحویل پیکر مطهرش به خانواده اش نشد و مانع برگزاری مجالس ترحیم در مدرسه فیضیه و مساجد شهر مقدس قم شد. علیرغم پیگیری های متعدد، نشانی از محل دفن آن شهید بزرگوار یافت نشد و تاکنون نیز بی نشان مانده است.
