راه شهدا راه قدس و کربلاست
به گزارش نوید شاهد، شهید «حسن آقابابایی» فرزند عسگر، 1 مهرماه 1343 دیده به جهان گشود. این شهید والامقام 15 اردیبهشت‌ماه 1364 به فیض شهادت نائل آمد. در ادامه بخشی از وصیت‌نامه شهید آقا بابایی را می‌خوانید.
بسم رب الشهداء و الصديقين
«ان الله اشتری من المومنين انفسهم و اموالهم الجنه يقاتلون فی سبيل‌الله فيقتلون و يقتلون»
بدرستی كه خدا جان از مومنين جان‌ها و مال‌هايشان را خريداری كرد، به اين كه در راه خدا پيكار كنند؛ پس بكشند و كشته شوند تا برايشان بهشت باشد.( سوره توبه آيه 111)
قال الحسين(ع): «بانی لا اری الموت الا سعاده و الحياه مع الضالمين الابرما.»
امام حسين فرمودند: من مرگ را جز سعادت و زندگی با ستمكاران را جز خواری نمی‌بينم.
با سلام و درود به حضرت ختمی مرتبت محمدبن عبدالله(ص) و ائمه معصومين، خاصه منجی عالم بشريت امام غايب حجت‌بن الحسن مهدی صاحب الزمان(عجل‌الله) و نايب بر حق و بزرگوارش، اميد مسلمانان و محرومان و مستضعفان جهان، مرجع تقليد شيعيان جهان، امام امت خمينی كبير و درود به روان پاک و مطهر شهدای اسلام تا شهيدی كه در لحظه قرائت اين وصيت‌نامه خون پاكش بر زمين می‌ريزد و با سلام به مجروحين و معلولين و جانبازان و شهيدان زنده انقلاب و خانواده‌های معظم شهدا، مفقودين، اسرا و مجروحين و شما امت شهيدپرور و هميشه در صحنه ايران.
اكنون كه اين شهادت‌نامه را می‌نويسم، ساعت 11 صبح روز 15 ماه مبارک رمضان، برابر با 25 خرداد سال 1363 در يكی از جبهه‌های جنوب مشغول خدمتی ناقابل به دين و مملكت اسلامی هستم. حال كه خداوند اراده كرده است كه مرا به آرزوی ديرينه‌ام، شهادت برساند، با توجه به سفارشات اسلام بر مسلمانان مبنی بر نوشتن وصيت‌نامه و با توجه به سخن امام امت كه فرموده‌اند، اين وصيت‌نامه انسان را می‌لرزاند و بيدار می‌كند، تصميم گرفتم هر چند كه كوچكتر از آنم كه خطاب به ملت شهيد پرور ايران صحبتی بكنم، ولی وصيت‌نامه‌ای را خدمت عموم شما عرضه دارم. در ابتدا به خدای كريم می‌گويم: خدايا! تمام گناهانم را ببخش. خدايا! لياقت زيارت حسين(ع) را در حياتم به من عطا فرما. خدايا! توفيق شهادت در راهم را به من عطا فرما. خدايا! شهادتی را كه به بندگان خالصت عطا كردی به من نيز عطا بفرما. خدايا! شفاعت حسين(ع) را در روز قيامت به من عطا فرما. خدايا! خلوص نيت به من عطا فرما، تا در راهم هدف ديگری غير از تو را نپويم.
ملت شهيد پرور و در صحنه ايران! نعمت پر ارزش و گرانقدری را كه خداوند به ما و تمام مستضعفان جهان عطا فرمود تا از طريق او هدايت شديم و از گمراهی و ضلالت نجات يافتيم، قدرش را بدانيد و پيرو خط اصيل او باشيد. پير جماران خمينی بت شكن و حسين زمان را ياری بدهيد. مبادا روزی مانند مردم كوفه با او رفتار نماييد و او را تنها بگذاريد. پيامش را از جان و دل پذيرا باشيد وگرنه خدا بر شما غضب خواهد كرد و هلاک خواهيد شد.
از شما ملت ايران می‌خواهم كه در خط امام باشيد، از اختلاف بپرهيزيد و با حفظ وحدت ادامه دهنده راه خونين شهدا باشيد. ان‌شاءالله تا وقتی كه اين وصيت‌نامه قرائت می‌شود، راه كربلا باز شده باشد و آماده گشودن راه قدس شريف باشيد، يعني نبرد با كفر در اسراييل را شروع كرده باشيد. بدانيد كه اَبر جنايتكاران شرق و غرب، دست و پای آخر خود را می‌زنند، آخرين حركات آنان را سركوب نماييد.
توجهات خود را به ائمه اطهار مخصوصا بقيه‌الله الاعظم امام زمان(عج‌الله)، بيشتر كنيد كه هر پيروزی تا به حال ضامن اين توجهات بوده است.
همسنگران و همرزمانم، همان گونه كه می‌دانيد امام عزيزمان در بياناتش از پاسداران بسيار تعريف نموده‌اند و حتی آرزو كرده‌اند كه پاسدار باشند؛ چون پاسداری شغل نيست بلكه مسئوليتی است كه ابتدا امام حسين(ع) عهده دار آن شد و بعد هم به عهده شما سپرده شد، سعی كنيد از زير بار اين مسئوليت موفق بيرون آييد. حال كه شما الگوی اخلاق اسلامی هستيد، با مردم برخورد اسلامی داشته باشيد و قداست سپاه را حفظ كنيد.
همشهريان و هم‌ولايتی‌هايم، اهالی روستای مهدی آباد! اگر می‌خواهيد راه شهداء را ادامه دهيد، راه شهدا، راه كربلا و قدس است. برای فتح كربلا و قدس پيش به سوی جبهه‌ها. اگر نمی‌توانيد در جبهه حضور داشته باشيد در پشت جبهه جنگ را مسئله اصلی بدانيد و آن را فراموش نكنيد. فكر نكنيد كه مرگ فقط در جبهه است، مرگ همه جا هست و وقتی انسان را در برمی‌گيرد كه تقدير بر خداوند باشد و ما بايد از خدا بخواهيم كه ما را در رختخواب به مرگ سياه نميراند، قبل از اين كه مرگ سياه ما را در برگيرد خودمان به استقبال مرگ سرخ برويم.
از جوانان و دوستان مسلمان و انقلابيم می‌خواهم كه مرا حلال كند و به عنوان الگو به فعاليت‌های خالصانه و اسلامی خود ادامه دهند و اگر توان دارند به كمک برادران رزمنده خود بشتابيد.
پدر و مادر، برادرها و خواهرهايم! ان‌شاءالله كه خدا به همگی شما صبر و اجر جزيل بدهد. مرا ببخشيد اگر نتوانستم جبران زحمات شما را بكنم، اجر شما با خدا.
گريه كنيد ولی گريه‌تان، گريه افسوس نباشد كه گريه شوق باشد. گريه‌تان به ياد امام حسين(ع) و يارانش باشد، گريه‌ای نكنيد كه دشمن شاد شود.
مادرم! مگر علی اكبر و علی اصغرِ حسين(ع) و حضرت قاسم در روز عاشورا كشته نشدند. مگر دو دست حضرت عباس را در راه اسلام، از تن جدا نكردند. من كه از آن بزرگواران عزيزتر نبودم.
در مسلخ عشق جزنكو را نكشند / روبه صفتان زشت خو را نكشند
گر عاشق صادقی زمردن نهراس / مردار بود هر آن كه او را نكشند
با آرزوی طول عمر و سلامتی و موفقيت برای امام عزيزمان. به اميد آزادی اسرا اسلام از چنگال كفار. به اميد شفای عاجل مجروحين و معلولين انقلاب. به اميد باز شدن راه كربلا و قدس شريف. به اميد جهانی شدن دين مبين اسلام و به اميد نابودي تمام دشمنان اسلام.
«روحش شاد و راهش پر رهرو باد.»
