اگر من شهید شدم به آرزویم رسیده‌ام
به گزارش نوید شاهد، پاسدار شهید «حبیب پارسایی» فرزند «شمس‌اله»، 1 مهرماه 1344 دیده به جهان گشود. این شهید والامقام در 23 خرداد ماه 1361 به فیض شهادت نائل آمد. در ادامه بخش‌هایی از وصیت‌نامه شهید پارسایی را می‌خوانید.
بسمه تعالی
پس از تقديم عرض سلام، اميدارم كه در درگاه خداوند متعال صحت و سلامت باشید. سلام مرا از پشت كوه‌های سر به فلک كشيده قبول نمایید.
ماردم و پدرم! اميدارم در هر كاری كه از من بدی كرده‌ام مرا حلال نماييد. مادر! و قتی كه فرزندت شهيد شد، گريه و زاری نكن و افتخار كن كه فرزندت در راه خدا كشته شده است. من آرزو داشتم كه شهيد بشوم و اگر من شهيد شدم به آرزويم رسيدم.
وقتي كه من شهيد شدم به خانواده‌ام بگویید كه اصلا ناراحت نباشيد و افتخار كنيد كه شما هم شهيد داده ايد و من در راه خدا شهيد شده ام. خدای بزرگ در قرآن می‌فرمايد: آنهايی كه در راه خدا كشته می‌شوند مرده نيستند؛ بلكه آنها زنده‌اند و نزد خدا روزی می‌خورند.
شهيدم من شهيدم من / به كام خود رسيدم من
خدا حافظ ايا مادر / نميبينم ترا ديگر
كه شد ايّام پيروزی / عليه دشمنان يكسر
روان گشتم ايا مادر / به سوی ارتش الله
منم سرباز روح الله / كه پيوستن به جندالله ببين
مادر كفن پوشم / تفنگم بر سر دوشم
بيا مادر در آغوشم / حلالم كن دم اخر
«من فقط ارزو دارم كه شهيد بشوم»
حبيب پارسايی
«روحش شاد و راهش پررهرو باد»
