فرشته اُنس» منتخبی از شعر بلند شادروان پروین اعتصامی

در آن سرای که زن نیست انس و شفقت نیست در آن وجود که دل مرد، مرده است روان

به هیچ مبحث و دیباچه ای قضا ننوشت برای مرد، کمال و برای زن نقصان

زن از نخست بود رکن خانه هستی که ساخت خانه بی پای بست و بی بنیان؟

زن ار به راه متاعب نمی گداخت چو شمع نمی شناخت کس این راه تیره را پایان

چو مهر گر که نمی تافت زن به کوه وجود نداشت گوهریِ عشق، گوهر اندرکان

فرشته بود زن، آن ساعتی که چهره نمود فرشته بین که بر او طعنه می زند شیطان

اگر فلاطن و سقراط بوده اند بزرگ بزرگ بوده پرستار خردیِ ایشان

به گاهواره مادر به کودکی بس خفت سپس به مکتب حکمت، حکیم شد لقمان

چه پهلوان و چه سالک، چه زاهد و چه فقیه شدند یکسره شاگرد این دبیرستان

حدیث مهر کجا خواند طفل بی مادر نظام و امن کجا یافت ملک بی سلطان

همیشه دختر امروز مادر فرداست ز مادر است میسّر، بزرگی پسران

زن نکوی، نه بانوی خانه تنها بود طبیب بود و پرستار شحنه و دربان

زنی که گوهر تعلیم و تربیت نخرید فروخت گوهر عمر عزیز را ارزان

کسی است زنده که از فضل جامه ای پوشید نه آن که هیچ نیارد اگر شود عریان

بساط اهرمن خودپرستی و سستی گر از میان نرود، رفته ایم ما زمیان

همیشه فرصت ما صرف شد در این هستی که نرخ جامه بهمان چه بود و کفش فلان؟

نه رفعت است، فساد است این رویه، فساد نه عزت است هوان است این عقیده، هوان

چو بگرویم به کرباس خود، چه غم داریم که حُلّه حَلب ارزان شدست یا که گران

از آن حریر که بیگانه بود نسّاجش هزارباز برازنده تر بود خلقان

چه حُلّه ای است گرانتر زحیلت دانش چه رتبه ای است نکوتر ز دیبه عرفان

نه بانوی است که خود را بزرگ می شمرد به گوشواره و طوق و به یاره و مرجان

چو آب و رنگ فضیلت به چهره نیست چه سود زرنگ جامه زربفت و زیور رخشان

برای گردن و دست زن نکو پروین سزاست گوهر دانش، نه گوهر الوان

منبع: زن در آیینه دفاع مقدس، تهران، تبلیغات و انتشارات سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، 1369