سفر بی پایان حاج احمد
بیستم خرداد سال 1361، یک روز قبل از اعزام، رزمندگان در پادگان امام حسین (ع) تهران به دستور حاج احمد گرد هم آمدند تا آخرین اتمام حجت ها برای آن ها گفته شود.
حاج احمد با لحنی حماسی خطاب به بچه ها گفت: « برادر! این راه، راهی بی بازگشته، کسی که با ما می آد باید تا آخر خط همراه ما باشه. اگه اون جا عملیاتی انجام بدیم، ممکنه حتی جنازه هیچ یک از شهدای ما به ایران برنگرده. ترکیه به علت عضویت در پیمان ناتو و رابطه گرمی که با اسرائیلی ها داره، قطعا راه هوایی رو می بنده. شاید ما اولین و آخرین مجموعه رزمندگان باشیم که به اون جا خواهیم رفت. بنابراین، برادرایی همراه ما بیان که تا آخر، پای کار هستن.»
حاج احمد با این سخنانش، آب پاکی را روی دست همه ریخت و نیروها با نشان دادن وصیت نامه هایی که از جیب بلوزهایشان درآوردند، به ندای حاج احمد لبیک گفته و در غروب روز بیست و یکم خرداد ماه 1361، اولین گروه اعزام از ایران وارد فرودگاه دمشق شدند.
منبع: می خواهم با تو باشم/ خاطراتی از جاودیدالاثر احمد متوسلیان/ به کوشش علی اکبری/ 1395
