جبهه‌های ايران كمتر از جبهه كربلا نیست
نوید شاهد: شهید «رضاعلی تقی‌پور» فرزند «محمدعلی»، 1 آبان 1343 در اصفهان دیده به جهان گشود. این شهید والامقام 28 اردیبهشت 1361 در عملیات بیت‌المقدس به فیض شهادت نائل آمد. بخش‌هایی از وصیت‌نامه شهید را به بهانه سالگردش می‌خوانیم.
با درود به رهبر كبير انقلاب و بنيانگذار جمهوری اسلامی ايران، امام خمينی و با درود به رزمندگان اسلام در تمامی جبهه‌های جنگ حق عليه باطل و با درود به تمامی مردم ايران وصيت‌نامه خود را آغاز می‌كنم.
اول از همه از ملت ايران و به خصوص ملت رزمنده و شهيدپرور ورزنه می‌خواهم كه راه تمام شهيدان ما را ادامه بدهند.
ولا تحسبن الذين قتلوا فی سبيل الله امواتا بل احيا عند ربهم يرزقون (گمان نكنيد كسانی كه در راه خدا كشته شده‌اند، مرده‌اند بلكه آنها زنده‌اند و در نزد پروردگار خود روزی می‌خورند.
پدر و مادرم سلام، اميدوارم كه خوب و سلامت باشيد و برای اسلام و انقلاب كاری انجام دهيد كه مورد خواست خدا قرار گيرد.
ای ملت! به ياد جمله‌ای از امام افتادم كه گفت، لا اری الموت الا السعاده و لا الظالمين الا (بر ما امت مرگ در راه سعادت را زندگی با ظالمين می‌دانم.
آری برادران من! حسين با صدای «هل من ناصر ينصرنی» خود را سر داد و من نيز به او لبيک گفتم، نه من بلكه جمع كثيری از همرزمان من چنين كرده‌اند. جبهه‌های ايران كمتر از جبهه كربلا كه امام حسين(ع)، علیِ خود را فدای اسلام كرد و خون من و امثال من مگر از خون امام حسين(ع) بالاتر است؟
بعد از مرگم به شما می‌گويم كه هيچ ناراحت نباشيد و اصلاً در خود نياوريد كه ما چنين فرزندانی را فدای اين انقلاب و اين نهضت می‌كنيم.
برادران من مقدمات شهادت را در خود احساس می‌كنم از ملت می‌خواهم كه اگر شهيد شدم مرا در گلستان شهدای ورزنه به خاک بسپاريد.
يک وصيت هم به پدر و مادرم دارم و آن اينكه بعد از مرگم برای من گريه نكنيد؛ چون گريه برای شهيد معنا ندارد.
در خاتمه از خداوند متعال سلامتی و طول عمر برای امام عزيزمان خواهانم.
والسلام
رضا علی قلی‌پور
