جمهوری اسلامی ثمره رحمت حق‌تعالی است
نوید شاهد: شهید «حمید مقرّب» فرزند «کرامت‌اله»، 21 شهریور 1347 در جهرم دیده به جهان گشود. این شهید والامقام 25 مهر ماه 1362 در عملیات عاشورا، منطقه مهاباد به فیض شهادت نائل آمد. بخش‌هایی از وصیت‌نامه شهید را به بهانه سالگردش می‌خوانیم.
«پس خداوند دعاهای ايشان را مستجاب كرد و البته خداوند عمل هيچكس را بی‌پاداش نمی‌گذارد، پس آنان كه از وطن خود هجرت نمودند و از ديار خويش بيرون رانده شده و در راه خدا رنج كشيدند و جهاد كردند و كشته شدند، از بدی‌های آنان درگذريم و آنها را به بهشت‌هايی داخل كنيم كه در زير درختانش نهرها جاری است و اين پاداشی است از جانب خداوند و نزد خداست پاداش نيكو.»
شهادت واژه‌ای است بس پرمحتوا كه هر كران تا كران اعماق معنايش به عظمت كوه‌ها و چه كوچك است كوه‌ها، به بزرگی آسمان‌ها و چه حقير و پست است آسمان‌ها به عظمتی كه تنها شامخ مقام شهادت است نهفته است.
حمد و سپاس خداوندی را كه ما را در زمانی آفريد كه درهای بهشت بر روی شهيدان لبخند می‌زند.
پروردگارا! زبانم را بسی عاجز می‌يابم كه بتواند شكرت گزارد، از اينكه سعادت را نصيبم كردی تا در صف عاشقانت به حركت افتم و در جبهه، اين پايگاه حاميان دينت حضور يابم و سرانجام با شهادت به لقاء تو نائل آيم. اين اجر بزرگ، يعنی شكرگزاريت را بر عهده بازماندگان و خانواده‌ام می‌گذارم و اميدوارم كه آن را خوب انجام دهند.
خداوند! تو شاهد بودی كه دنيا در عين بزرگ و فريبندگی‌اش كوچك يافتم؛ زيرا اسلام مظلومانه مورد تعدّى قرار گرفته بود و ننگ خود دانستم كه شاهد اين باشم و ببينم كه كافرين از خدا بی‌خبر با مسلمين اين گونه رفتار می‌كنند، اين بود كه پا در راه حسين(ع)، آموزگار جبهه‌ها نهادم و اين راه را برگزيدم. مگر نه اين است كه «مرگ در زندگی ذلت‌بار شماست و حيات شما در مرگ باعزت است.» پس رفتم تا پاسداری از دين خدا را در بُعد ديگری آغاز نموده، در عاشورايی از عاشوراهای تاريخ و در كربلايی از كربلاهای ايران، جان بی‌ارزش خويش را فدای معبود كنم و خداوند را گواه می‌گيرم كه آگاهانه قدم به اين راه نهادم و مرگم را چنين ترجيح دادم.
خانواده عزيزم! مبادا ابراز نگرانی كنيد از اينكه امانت خود را به صاحب اصليش برگردانده‌ايد. خوشحال باشيد كه اين امانت را صميمانه تقديم صاحبش نموديد و اين نشانه ايمان شماست؛ زيرا كه در امانت خود خيانت ننموديد و دريچه‌ای از نعمت‌های بی‌پايان خداوندی را بر روی خود گشوديد. از پروردگار درخواست نماييد كه شهادتم را مقبول درگاه خويش گرداند و دعا نماييد كه لااقل توانسته باشم تا اندازه‌ای هم كه شده دِين خود را به اسلام و مسلمين ادا كرده باشم.
امام همچون شمعی است كه ملت پروانه‌وار به دور او می‌چرخد، هيهات از روزی كه پروانه‌ها مهاجرت كنند و شمع‌ها را تنها گذارند.
دوستان عزيز! اگر می‌خواهيد با خداوند سخن گوييد نماز بخوانيد و اگر می‌خواهيد خداوند با شما سخن گويید قرآن بخوانيد. جمهوری اسلامی را كه ثمره انقلاب ارزشمند و رحمت واسعه حق‌تعالی است قدر دانيد و شكر آن را به جای آوريد و با مخالفين آنچنان برخورد قاطعی داشته باشيد كه حضرت ولی‌عصر خشنود گردد.
در پايان از خداوند بزرگ برای خانواده شهدا اجر جزيل و صبر جميل تقاضا می‌نمايم و از تمامی دوستان و آشنايان درخواست می‌نمايم كه اين بنده حقير را عفو دارند.
